به گزارش وقت صبح به نقل از خبرآنلاین، با توجه به اینکه مارها تمایل دارند طعمه خود را به‌طور کامل و بدون اینکه ابتدا آن‌ها را بجوند، ببلعند، قابلیت مار در باز کردن دهان خود یک عامل کلی در چیزی که می‌توانند بخورند محسوب می‌شود.
برخلاف آرواره‌های پایینی انسان‌ها و سایر پستانداران، استخوان‌های فک پایین مارها به هم چسبیده نیستند، بلکه فقط با یک پیوند فنری به هم متصل شده که این امر به دهان آن‌ها اجازه می‌دهد تا حد زیادی باز شود.
برای مثال دانشمندان در فلوریدای آمریکا با شکافتن بدن یک مار پیتون برمه‌ای متوجه شدند که این حیوان یک تمساح را به‌طور کامل بلعیده است!
«بروس جین»، از دانشگاه سینسیناتی توضیح می‌دهد که هرچند اکثر مارها آرواره‌هایی قابل گسترش دارند، اما پوست فوق‌العاده کشیده آرواره‌های پایینی مارهای پایتون برمه‌ای سطح جدیدی از قابلیت ارتجاعی محسوب می‌شود.
جین می‌گوید: «پوستِ کشیده بین فک پایین چپ و راست در مار پایتون تفاوتی اساسی دارد. بیش از ۴۰ درصد از کل دهان باز شده آن‌ها به‌طور متوسط از این پوستِ کشیده حاصل می‌شود.»
