به گزارش وقت صبح به نقل از فارس، یکی از مهمترین دستاوردهای نظام جمهوری اسلامی هویت‌بخشی به زنان بوده که توانسته‌اند با اتکا به نفس و توانمندی خود در عرصه‌های مختلف اجتماعی فعالیت کنند.
با توجه به اینکه تقریبا نیمی از جمعیت کشور را بانوان تشکیل داده و نقش پررنگی در شرایط مختلف انقلاب اسلامی داشتند دشمن تلاش دارد تا با توطئه‌های خود بانوان ایرانی را از اجتماع دور کرده و در خانواده نیز با کاهش فرزندآوری آن را متزلزل کند.
افزایش جمعیت و فرزندآوری نقش مهمی در تثبیت نظام جمهوری اسلامی دارد و بانوان ایرانی ما باید به این مهم پی برده و در این راستا گام بردارند.
چند روز پیش انتشار عکسی از یک خانم مراقب در حین نگهداری فرزند یکی از دانشجویان در سرجلسه امتحان بازخوردهای منفی و مثبت زیادی در برداشت. جدا از حواشی‌های ایجاد شده این عکس نشانگر این بود که بانوان جوان ما در کنار تحصیل و کار به خانواده پایبند بوده و به مسئولیت مهم همسرداری و مادر بودن خود واقف هستند.
گفت و گوی متفاوتی با خانم «کاملیا طریک» مراقب امتحانات انجام شده که با هم می‌خوانیم.
در ابتدا کامل خودتان را معرفی کنید؟
من کاملیا طریک هستم. متولد ۱۳۵۵ از سال ۱۳۸۰ در دانشکده فنی و حرفه‌ای دخترانه کوثر تدریس می‌کنم، سه سال است که استخدام رسمی شدم و تقریبا ۲۰ سال به عنوان مراقب در آزمون‌ها و امتحانات حضور داشتم.
در مورد انتشار عکس شما و اینکه در جلسه آزمون از فرزند خردسال مراقبت کردید که کامل توضیح دهید؟
بیش از دو سال بیماری کرونا در کشور و استان شیوع پیدا کرده بود و این بیماری سیستم اموزشی را به صورت مجازی فعال کرد، بعد از بیش از دو سال آزمون‌ها حضوری شدند و دانشجویان دانشکده فنی و حرفه‌ای کوثر ملزم به حضور در امتحانات بودند، قبل از هرچیز این نکته را بیان کنم که این امتحانات داخلی دانشکده بوده و مربوط به آزمون کنکور نبود.
در روز امتحان با بانوان جوانی روبرو بودیم که فرزندان خردسالی را همراه داشتند، این دانشجو فرزند خود را با وسیله آغوشی همراه داشت و از همان ابتدای ورود به جلسه آزمون توجه‌م را جلب کرد.
این مادر جوان نگران فرزند خردسال خود بود و در درب ورودی وقتی خواستیم مانع وی با فرزند شویم عنوان کردند که کسی را برای نگهداری از فرزند نداشتن و اگر فرزندشان در کنارشان نباشد نمی‌توانند با آرامش در امتحانات حضور پیدا کنند.
در ابتدا توانستم فرزند ایشان را گرفته و در نمازخانه نگهداری کنم تا وی با خیال راحت در آزمون شرکت کند اما دیدم این بانو اعتماد قلبی به این حرکت بنده ندارد. جرقه‌ای در ذهنم خطور کرد و به وی گفتم من به عنوان مراقب در امتحانات هستم و باید در سالن ناظر باشم شما می‌توانید فرزندتان را از وسیله آغوشی در آورده و به بنده دهید تا از وی مراقبت کنم و شما با خیال راحت آزمون خود را دهید.
واقعیت در چشمان این خانم یک نوع نگرانی موج می‌زد و بنده هم به خاطر اینکه این اعتماد و آرامش را به وی برگردانم در کنار وی ایستاده و از فرزندشان مراقبت کردم.
در آن زمان چه حسی داشتید و انگیزه خود را از این کار بیان کنید؟
ببینید بنده یک خانم هستم و با اینکه شاغل هستم مسئولیت خانه داری و همسرداری را دارم، در آن لحظه چشمان نگران این زن به من به عنوان یک همنوع و بانو منتقل شد و در ذهنم تلاش کردم تا راهی پیدا کنم که یک مادر در کنار وظیفه مادرانه خود بتواند به فعالیت اجتماعی‌ش در جامعه ادامه دهد، بی‌شک این بانو برای گذراندن امتحان با داشتن فرزند خردسال تلاش‌های زیادی کرده بود و آن روز باید حاصل این تلاش را ارائه می‌داد.
به نظر من هر فرد دیگری نیز در جایگاه من قرار داشت همین کاری که انجام دادم را می‌داد و من در حس دلسوزی و کمک بانوان ایرانی به همنوع خود شکی ندارم.
