بیش فعالی بزرگسالان چیست و چگونه می‌توان تشخیصش داد!
مشکل در تشخیص بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی در همپوشانی علائم با سایر اختلالات مانند اضطراب، افسردگی و سوء مصرف مواد مخدر نهفته است.
وقت صبح-بیش فعالی تنها برای کودکان نیست و مشکل روانی بزرگی برای بزرگسالان نیست هست اما چگونه می‌توانیم آن را تشخیص دهیم؟
به گزارش گروه ترجمه وقت صبح، بیش فعالی در بزرگسالان اگر تشخیص داده نشود می‌تواند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی فرد را کاهش دهد.
یک مشاور مدرسه موفق در سن 41 سالگی هنگامی که به طو متوجه اختلال نقص توجه و بیش فعالی خود شد، نقطه عطف بزرگی در زندگی خود کشف کرد.
او که در طول همه‌گیری کرونا از خانه کار می‌کرد. او متوجه شد که تمرکزش در جلسات ویدیویی کاهش می‌یابد و دائما با وظایف روزانه خود دست و پنجه نرم می‌کند و نیاز به کمک دارد.
این باور که بیش فعالی در بزرگسالی برطرف می‌شود یک تصور اشتباه است. کسانی که این اختلال در کودکی آن‌ها تشخیص نداده شده است نیز به نسبت کسانی که از اختلال خود آگاهی دارد درگیر چالش‌های بیش فعالی و عذم تمرکز هستند.
پس از بررسی و تشخیص فرد می‌تواند با درک جنبه‌هایی از خودش که خارج از کنترل او است، احساس آرامش کند.
بیش فعالی (ADHD) به عنوان یک اختلال عصبی رشدی در نظر گرفته می‌شود. این اختلال اغلب با علائمی مانند بیش فعالی، بی‌قراری و بی‌توجهی ظاهر می‌شود.
در حالی که این اختلال معمولاً در کودکان تشخیص داده می‌شود، بزرگسالان ممکن است یاد بگیرند علائم خود را پنهان کنند و تشخیص آن برای روان درمانگران از سایر اختلال‌های سلامت روان دشوار شود.
اثرات زندگی این اختلال در بزرگسالان ملموس است و وضعیت اجتماعی-اقتصادی آن‌ها را به خطر می‌اندازد. مشکلاتی مانند درآمد سالانه کمتر، نرخ طلاق بالاتر، کاهش رضایت در محل کار و امنیت شغلی کمتر.
تشخیص بیش فعالی در دختران اغلب سخت تر است زیرا علائم آن‌ها ممکن است به عنوان بی‌توجهی ظاهر شوند.
علائم این اختلال در دوران کودکی از جمله تمرکز بیش از حد و مشکل در پیگیری مکالمات است.
بزرگسالان مبتلا این اختلال اغلب راه حل‌هایی را برای زندگی راحت‌تر برای خود ایجاد می‌کنند اما ممکن است در جنبه‌های دیگر زندگی با چالش‌هایی روبرو شوند.
مشکل در تشخیص بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی در همپوشانی علائم با سایر اختلالات مانند اضطراب، افسردگی و سوء مصرف مواد نهفته است.
