به گزارش وقت صبح ، در این گورستان بقایای هزاران نفر را که در قرن ۱۶ و ۱۹ به خاطر عقایدشان سوزانده شده اند، در خود جای داده است.
دخمه‌های گورستان دارای مجموعه‌ای از جمجمه‌ها و استخوان‌ها هستند.
در داخل دخمه‌ها پنج گودال وجود دارد که هر کدام حدود ده متر عمق دارند و حاوی بقایای اسکلت هستند.
تاریخ تفتیش عقاید
در دوران سده‌های میانه، همواره کلیسا در صدد تثبیت استیلای سیاسی خود بر اروپا بود. ولی تفتیش عقاید به شکل سازمان‌یافته متأخرتر پدید آمد.
دستگاه پاپ همواره از به‌چالش‌کشیده‌شدنِ اقتدارش وحشت داشته و در قرون وسطای پسین به علت افزایش فساد کلیسا و رشد سواد، جنبش‌های بدعت‌گذارانه شدیدتر شد.
تا آن‌که نخستین نشانه‌های مقاومت شدید کلیسا در اواخر قرن دوازدهم هنگامی نمایان شد که در ناحیه‌ای در جنوب فرانسه به اسم لانگدوک، جنبش بدعت‌گذارانه‌ی عظیمی به وجود آمد که پیروانش خود را کاتار (به معنی پاک و خالص) و در جنوب فرانسه و شمال ایتالیا والدوسیان می‌نامیدند.
والدوسیان
فرقه والدوسیان مخالفت‌های خود را از سال‌های ۱۱۷۰ میلادی آغاز کردند.
کاتارها که مدعی عمل به مسیحیت راستین رجبی بودند، معتقد به بسیاری از آیین‌ها و اعتقادهای کلیسایی نبودند.
مثلاً عشای ربانی را به جا نمی‌آوردند و معتقد به این نبودند که حضرت عیسی پسر خوانده {استپ برادر} خداوند است.
آن‌ها همچنین به دوزخ و برزخ اعتقاد نداشتند و معتقد بودند که آدمیان پس از مرگ، یا به بهشت می‌روند یا اگر گناهکار باشند، به زندگی در کالبد حیوانات پست‌تر محکوم می‌شوند.
این مسئله به خودی خود خطری جدی برای کلیسا نبود، ولی کاتارها در جذب نوکیشان مهارت بسیار ویژه‌ای داشتند.
رهبران کاتار که در میان پیروانشان به «الگوی کامل» معروف بودند، بسیار زندگی سختگیرانه و زهدآمیزی داشتند که باعث می‌شد اسقف‌های کلیسا در مقابلشان موجوداتی حریص به چشم آیند.
به‌تدریج، فلسفه‌ی کاتارها در میان مردم بسیاری از شهرها ازجمله تولوز، اژن، بزیه و البی پیروان گسترده‌ای یافت. به‌طوری‌که در برخی از منطقه‌ها، رهبران غیردینی نیز به حمایت از این آیین روی آوردند؛ مثلاً کنت تولوز.
اطلاعات
