وقت صبح- باشقیرها چهارمین قوم از نظر جمعیت در کشور روسیه هستند.همچنین نباید از اهمیت مکان جغرافیایی که باشقیرها در آن ساکن هستند غافل شد.
به گزارش گروه ترجمه وقت صبح، نام قومی «باشگـرت» یا «باشکورت» تفاسیر متقاوتی دارد اما یکی از متقاعد کننده ترین معانی آن «گرگ نیرومند است.»
گرگ به عنوان یک حیوان توتم در میان بسیاری از اقوام عشایر حضور داشت.
ظاهراً نقطه شروع تشکیل قوم باشقیر را میتوان در قرن ۸ پس از میلاد در نظر گرفت، هنگامی که تشکیلات سیاسی به ظاهر عظیم اما شکننده «خاقانات بزرگ ترک» فرو ریخت.
با این حال، برخی از اندیشمندان باشقیری از منشایی کهن تر درباره ی اصل و نصب این قوم سخن به میان می آوردند.
اگر بخواهیم با اطمینان بیشتری درباره ی تاریخ پیدایش باشقیرها صحبت کنیم میتوانیم در اسناد تاریخی قرن ۹ و ۸ نوشته شده توسط مهاجران عرب در این باره بخوانیم گرچه که بی شک روند شکل گیری اقوام باشقیر به قبل از آن و اواسط هزاره بعد از میلاد باز می گردد.
میتوان گفت که گروه ترکان طلایی دیگر به یک قوم جدید تبدیل شده بودند که در آن بالاخره قومیت باشقیر شکل گرفت و همچنین اسلام به عنوان دین اصلی این قوم معرفی شد.
بعدها پس از ورود قلمرو باشقیر به دولت روسیه عامل اسلام در تمام زمینه های زیستن تشدید شد و این یک توانایی موثر در مقاومت مردم در برابر استعمار روسیه بود.
گروه ترکان طلایی
باشقیرها در قرن شانزدهم در پی الحاق بقایای گروه ترکان طلایی به بخشی از روسیه تبدیل شدند.بخش هایی از قبیل؛ خانات ،کازان گروه نوگای خانات سیبری.
در ابتدا روابط بین روس ها و باشقیرها نسبتا مسالمت آمیز بود اما متعاقبا در شرایطی که باشقیرها از نظر ملی و مذهبی احساس کردند که مورد ستم واقع شده اند به طور جدی وخیم شد.
این وخامت در طول جنگ دهقانان امیلیان پوگاچوف ظاهر شد، باشقیرها در این جنگ مشارکت فعال داشتند و رهبر آنها سالاوات يولاف یکی از همراهان وفادار «پیوتر فدوروویچ» شد.
در عین حال باشقیرها مردمانی بودند که از امتیازات خاص نزدیک به قزاق ها برخوردار بودند، چرا که با آموزشهای نظامی و شجاعت ذاتی واحدهای نامنظمی را به عنوان بخشی از ارتش روسیه تشکیل دادند.
بــه عنوان یکی از مشهورترین اقدامات باشقیرها میتوان به حضور و مشارکت در جنگ میهمنی ۱۸۱۲ اشاره داشت.
رزمنده های باشقیر پورهای باشقیری را در ساحل سن و کنار دیوار پاریس در سال ۱۸۱۴ بنا کردند. تنوع قومیتی که باشقیرها از آن پدید آمده بودند از بین نرفت و این تنوع در زبان باشقیرها منعکس شد.
در مورد اشتغال باشقیرها میتوان گفت تا به الان پرورش دام بوده و زندگی عشایری و نیمه عشایری داشته اند که شرایط جغرافیایی محل سکونت آنها این امر را تسهیل کرده است و وجود مناطقی جلگه ای و کوهستانی برای مهاجرت های زمستانی و تابستانی بسیار مناسب است.
