به گزارش وقت صبح ، وقتی صحبت از ژست های عاشقانه به میان می آید، شاید بسیاری از افراد در وهله اول به گل، شکلات و حتی سرودن شعر های عاشقانه فکر کنند. اما شاید هیچ چیز مانند گلدوزی “دوستت دارم” بر روی یک ملحفه آن هم با موی معشوق نمی تواند عمق عشق آتشین یک فرد را نشان دهد.
یادگاری ۳۰۰ ساله ای از یک محبت غیرمعمول
در نمایشگاهی که در پاییز امسال در موزه داکلندز لندن برپا می شود، یادگاری ۳۰۰ ساله ای از یک محبت غیرمعمول و اگر چه ترسناک، به نمایش در می آید.
این نامه در اصل، متعلق به آنا ماریا رادکلیف، همسر جیمز رادکلیف، سومین ارل درونت واتر و فرزند جیمز دوم یعنی پادشاه انگلستان است.
جیمز رادکلیف، همسر آنا ماریا، در ۲۴ فوریه ۱۷۱۶ به دلیل مشارکت در شورش یعقوبی ها در سال ۱۷۱۵ اعدام شد. جیمز و سایر شورشیان تلاش کردند تا پسر یک کاتولیک مخلوع را به قتل برسانند. اما در این راه شکست خوردند و پادشاه دوباره بر تخت نشست.
جیمز به برج لندن فرستاده شد تا منتظر اعدام باشد.
اگرچه آنا ماریا اغلب به دیدار او می رفت، اما جیمز نامه های عاشقانه ای برای او می فرستاد که در آن او را “عزیزترین گنج دنیوی” خود می خواند و از او خواست که در این مسیر شجاع باشد.
آنا ماریا رادکلیف، پس از اعدام شوهرش در سال ۱۷۱۶، شروع به گلدوزی کرد. اما او برای اینکار از ابزار های غیر معمول استفاده کرد. او برای پارچه از ملحفه سلول زندان همسرش و برای نخ، از مو های انسان استفاده کرد که کارشناسان بر این باورند این مو ها متعلق به همسر اوست.
جدا کردن دسته ای از موهای جسد
قلب جیمز پس از اعدام او در سن ۲۶ سالگی، به صومعه آگوستین فرستاده شد و جسد وی به همسرش آنا ماریا برگردانده شد. از این رو کارشناسان بر این باورند که آنا ماریا در آن زمان این فرصت را داشته تا دسته ای از مو های همسرش را بردارد و نزد خود نگه دارد.
بورلی کوک، متصدی تاریخ اجتماعی در موزه لندن، توضیح داد: «این ملحفه گلدوزی شده یک آیتم خارق العاده است که ساخت آن ماه ها یا حتی سال ها می تواند طول بکشد.» کوک همچنین اشاره داشت که این ملحفه خیلی فرسوده به نظر نمی رسد و ممکن است فقط در طول چهار ماه حبس جیمز رادکلیف در برج لندن از آن استفاده شده باشد.
کوک همچنین حدس زد که آنا ماریا برای دوخت چنین چیزی، علاوه بر مو های همسرش، از مو های خودش نیز استفاده کرده است. زیرا مو های دوخته شده در ملحفه به دو رنگ مجزا دیده می شوند. از دیگر تزئینات روی این نامه پارچه ای می توان به گل، برگ و تاج گل به شکل قلب اشاره کرد که برخلاف متن عاشقانه این نامه، این تزئینات با نخ کتانی دوخته شده اند.
اعدام در ملاء عام
مریل جیتر، یکی دیگر از متصدیان موزه لندن، توضیح داد: «در آن زمان، اعدام در ملاء عام در چشم انداز و فرهنگ لندن گنجانده شده بود و بر زندگی روزمره مردم تأثیر گذاشته بود.
با این حال، همچنان آثار کمی از این گذشته ناخوشایند امروزه در خیابان های شهر دیده می شود و این نمایشگاه به بازدیدکنندگان این امکان را می دهد تا برای اولین بار این جنبه تلخ، اما جذاب تاریخ لندن را کشف کنند.»
هرچند به قول کوک، نامه پارچه ای آنا ماریا «نوعی یادگاری از مرگ مذهب کاتولیک در آن زمان است»، اما به وضوح نشان دهنده وفاداری یک زن به همسرش است.
