به گزارش وقت صبح به نقل از خراسان؛ به تازگی سه سریال کمدی جدید نمایش خانگی «روزی روزگاری مریخ» ساخته محسن چگینی و پیمان قاسمخانی، «آفتاب پرست» کاری از برزو نیکنژاد و «شبکه مخفی زنان» به کارگردانی افشین هاشمی با فاصله زمانی کوتاهی شروع شدند. و در حال انتشار هستند.
سریال چگینی و قاسمخانی به دلیل فضای متفاوت و ایده تازهاش، اتفاق جدیدتری در نمایش خانگی به حساب میآید.
اما دو مجموعه پرستاره «آفتاب پرست» و «شبکه مخفی زنان» به اندازهای که انتظار میرفت شروع قوی و چندان خوبی نداشتهاند.
بیشتر بخوانید: راز توقیف فیلم “دلشکسته” بعد از سال ها لو رفت!
شبکه مخفی زنان
افشین هاشمی به عنوان اولین سریال نمایش خانگی خود، «شبکه مخفی زنان» را در ژانر کمدی و تاریخی ساخته است.
داستان سریال در سال 1310 میگذرد. وزارت فرهنگ تصمیم میگیرد کانون بانوان را زیر نظر خودش تشکیل دهد تا به این واسطه فعالیتهای زنان را تحت سلطه خود بگیرد و اجازه ندهد که آنان قدرت بگیرند.
قصه مجموعه «شبکه مخفی زنان» کاراکترهای متعددی دارد و قسمت اول سریال بیشتر به معرفی شخصیتهای اصلی گذشت.
«میرزا محمود زنبورکچی» با بازی سیامک انصاری و «مدبرالملک» با بازی مهدی هاشمی نقشهای اصلی سریال هستند.
روایت قصه از قسمت اول آغاز نشد و همین اتفاق باعث شد «شبکه مخفی زنان» در شروع، کشش زیادی برای تماشاگر نداشته باشد. البته فضای تاریخی سریال هم باعث شد ارتباط مخاطب با سریال سختتر شود.
در قسمت دوم نیز قصه پیشرفت زیادی نداشت. هرچند که «شبکه مخفی زنان» کمدی است، اما در دو قسمت ابتدایی سریال موقعیتهای خندهدار زیادی شکل نگرفته و سریال در معدود لحظاتی، لبخندی بر لب مخاطب آورده است.
تیتراژ خلاقانه سریال و سبک جالب روایت آن چه گذشت، اتفاقات متفاوت «شبکه مخفی زنان» هستند که توجه مخاطب را جلب میکنند.
آفتاب پرست
سریال «آفتاب پرست» از لحاظ ژانر، فضا، قصه و نوع ساخت، تفاوتهایی اساسی با «شبکه مخفی زنان» دارد و نمیتوان آنها را با یکدیگر مقایسه کرد.
اما در میان سریالهای کمدی در حال انتشار، «آفتاب پرست» هم حرف زیادی برای گفتن ندارد.
اولین سریال برزو نیکنژاد در نمایش خانگی در قسمت اول شروع بدی نداشت و نشان داد میتواند مخاطب سادهپسند نمایش خانگی را که به دنبال سرگرم شدن است، به تماشای سریال ترغیب کند. اما سریال برای روایت قصه خود دست به دامن ایدههای تکراری شده است.
شخصیت اصلی «آفتاب پرست» یعنی «جمال پورشه» با بازی پژمان جمشیدی با شخص موجهی اشتباه گرفته میشود و سریال به واسطه این اتفاق و تضادی که ایجاد میشود، تلاش میکند مخاطب را بخنداند.
در «آفتاب پرست» شاهد چند موقعیت بامزه بودیم، اما سریال بیشتر به شوخیهای دوپهلو متوسل میشود.
شوخیهای سطحی و گاهی تکراری هم باعث میشود کیفیت کمدی «آفتاب پرست» نیز راضیکننده نباشد.