در دوران هخامنشیان سال کبیسه وجود نداشت همیشه اسفند ماه ۲۹ روز بوده، در تقویم اون زمان هر چهار سال یک روز ذخیره می‌شد.
طی ۱۲۰سال یک ماه ذخیره داشتن که اون سال رو بجای ۱۲ماه، ۱۳ ماه اعلام می‌کردند.
در ماه سیزدهم هیچکس کار نمی‌کرد همه با خرج حکومت جشن می‌گرفتن بنابراین مردم در حق هم دعا می‌کردن که ۱۲۰سال عمر کنن تا حداقل یک جشن یک ماهه رو ببینن.
