به گزارش وقت صبح، عکسی از باجه تلفن در چهار راه ولیعصر (عج) تهران را در دهه ۶۰ زمانی که مردم به ندرت در خانه خود تلفن داشتند و زیرساخت‌های مخابراتی نیز آماده پاسخ به تقاضاها را نداشت، تماشا کنید.
خاطره‌ای باجه تلفن‌های عمومی
من متولد دهه ۷۰ هستم و خاطره‌ای با تلفن سکه‌ای یا باجه تلفن ندارم، فقط در همین اندازه که گاهی سکه درست توی تلفن نمی‌افتاد و مجبور بودیم سکه را از تلفن بیرون بکشیم و دوباره بندازیم توی تلفن، بلکه تماس برقرار شود.
اما مادرم متولد دهه ۵۰ است و خاطرات زیادی با باجه تلفن دارد. خانواده مادرم ساکن کرج بودند و اقوامشان ساکن شهرستان اردکان در استان یزد.
مادرم تعریف می‌کرد که زمانی که کوچک بود، فیلمی را دیده بود با این مضمون که یک‌سری افراد در باجه تلفن در حال صحبت با تلفن بودند که ناگهان یک جرثقیل می‌آمد و باجه تلفن را با آدمی که درونش بود، با خودش می‌برد به جایی که تعداد زیادی باجه تلفن وجود داشت و آدم‌های داخل باجه همه مرده بودند.
مادرم از این فیلم خیلی می‌ترسید و می‌گفت هر زمان که مادربزرگم قصد داشت از باجه تلفن استفاده کند و با شهرستان تماس بگیرد، بسیار می‌ترسید و دلهره داشت که مبادا جرثقیل بیاید و باجه را خود ببرد.
منبع: اطلاعات
