به گزارش وقت صبح ؛ افشین هاشمی، کارگردان سریال شبکه مخفی زنان در گفتگو با هم میهن:
ساترا تا وقوع این اتفاقات کمترین سانسور محتوایی را بر این سریال اعمال کرد. به‌جز دو، سه جا ازجمله در تیتراژ که هم‌خوانی سه‌زن بود و اجازه پخش آن را نداد؛ و رقص یک دخترک چهارساله که به اندازه ۲۰ثانیه بود و یک جمله از آناتول فرانس درباره انقلاب فرانسه، باقی سانسورها محتوایی نبود.
اما از زمان درگذشت مهسا امینی و اتفاقات بعدش، مواردی برای سانسور اعلام کردند که اصلا باورپذیر نیست. مثلا نام بردن از حزب نازی، باتوم و حتی موسیلینی و استالین!
شعر نیمتاج سلماسی که در زمان حمله بلشویک‌ها و غارت‌شان سروده، کاملا سانسور شد! باورتان می‌شود کلمه «حرّیت» ایراد دارد و باید حذف شود؟!
یا گفت‌وگوی یک پزشک و مبارز زن که آرزو می‌کنند رجاله‌ها و خائنان همچون غده از تن سرزمین بیرون کشیده شوند تا حال وطن خوب شود! آن‌هم در زمان رضاخان! ولی سانسور شد!
مسخره‌ترینش این جمله میرزا محمود: «چرا باید حالم خوب باشه وقتی هیولاهای سنگدل، دختران شاه‌پریان رو، در قلعه سنگباران آزار می‌دن!»
من نمی‌دانم آن‌ها در ذهن‌شان این کلمات را با چی مشابه‌سازی می‌کنند، اما در سریال ما مشخص است که میرزا راجع به خودش می‌گوید؛ و اصلا کمدی‌اش در همین است؛ اما حذفش کردند!
محمد رحمانیان با دانش و تجربه بالایش در نویسندگی، کنارم بود تا بتوانیم اثری در خور چشمان تماشاگران فرهنگ‌دوست بسازیم اما ناگهان در شرایطی قرار گرفتیم که سانسورچی فرمان می‌دهد و هرجا که دلش خواست را قیچی می‌زند و زمان و مکان دیالوگ‌ها و کلمات را در ذهنش به امروز ترجمه می‌کند و بعد حذف می‌کند.
سوالم از سانسورچی این است که چرا خودتان را با آدم بدها همذات می‌کنید؟
چرا خودت را جای آن غده می‌بینی و نه جراح. اصلا اگر این جملات برای امروز صادق باشد که وای بر شما و اگر نیست، چرا اثر مرا مُثله می‌کنید؟ حرف از گفت‌وگو می‌زنید.
خب خود این سریال (که از تمام مجاری قانونی شما عبور کرده و در بستری قانونی منتشر می‌شود)، یک ابزار و امکان گفت‌وگو است؛ گفت‌وگویی بین من و شما، بین ما و جامعه؛ آن‌هم نه در خیابان که در بستر درام و با ابزار فرهنگ؛ پس چرا همان گفت‌وگوها را می‌بُرید و پاره‌اش می‌کنید؟! آن هم گفت‌وگویی در ۱۰۰سال پیش! پس چطور به گفت‌وگو دعوت می‌کنید؟
