به گزارش وقت صبح به نقل از independent؛ زمین در اکتبر سال گذشته، هدف اصابت پرتوی قرار گرفت که به‌عنوان درخشان‌ترین پرتو تمام دوران یا [اصطلاحا] «BOAT» شناخته شد.
این انفجار را تلسکوپ‌های سراسر جهان ثبت کردند و دانشمندان از آن زمان تاکنون در تلاش برای توضیح آن بوده‌اند.
این انفجار یک انفجار پرتو گاما بود، شدیدترین و پرانرژی‌ترین انفجار در هر نقطه جهان. این انفجارها تنها ظرف چند ثانیه می‌توانند به اندازه تمام طول عمر خورشید، انرژی تولید کنند.
تصور می‌شود این انفجار پرتو گاما که رسما با نام «جی‌آربی ۲۲۱۰۰۹ اِی» خوانده می‌شود، اما بیشتر با نام «BOAT» شناخته شده است، در زمان سقوط یک ستاره عظیم در یک سیاهچاله، فوران کرده است.
اما دانشمندان مطمئن نبودند که چرا دقیقا این یک مورد تا این حد در کیهان درخشیده است.
اینک پژوهشگران فکر می‌کنند که احتمالا فهمیده‌اند چرا آن انفجار پرتو گاما بسیار شدید بوده است.
این فوران مستقیما به سوی زمین نشانه رفته بود و مقدار زیادی از مواد ستاره‌ای را به سوی خود می‌کشید.
این [یافته] بر اساس مقاله جدیدی است که در مجله «ساینس ادونسز» منتشر شده است.
در حالی که دانشمندان پیش از این گفته بودند که روشنایی انفجار، در نتیجه زاویه آن بوده است، اما یک سری پرسش باقی مانده است: لبه‌های جت [خروجی حاصل از فوران] مشاهده نمی‌شوند.
محو شدن آهسته نور
هندریک فان ارتن، از دانشگاه بات، گفت: «محو شدن آهسته نور پس‌تاب، ویژگی خاص جت باریک گاز نیست و دانستن این موضوع، سبب شد که ما مشکوک شویم، دلیل دیگری برای شدت این انفجار وجود داشته است و مدل‌های ریاضی ما این را ثابت کرده‌اند.»
پژوهش ما به‌وضوح نشان می‌دهد که این «فوران رادیویی سریع»، ساختاری منحصربه‌فرد دارد. مشاهدات به‌تدریج نشان دادند که فوران خروجی [یا اصطلاحا جت] باریک، درون یک جریان خروجی وسیع‌تر گاز، جایی که معمولا از یک جت تنها انتظار می‌رود، قرار گرفته است.
این کشف که جت‌های این انفجار، با جت‌هایی که معمولا در چنین رویدادهای قدرتمندی یافت می‌شوند تفاوت دارند، به توضیح این رفتار غیرعادی کمک می‌کند، در عین حال همچنین نشان می‌دهد که «فوران‌های رادیویی سریع» همیشه آ‌ن‌طور که انتظار می‌رود رفتار نمی‌کنند.
برندان اوکانر، دانشجوی فارغ‌التحصیل جرج واشینگتن و نویسنده اصلی مطالعه، گفت:
«جی‌آربی ۲۲۱۰۰۹ اِی، بیانگر یک گام بزرگ رو به جلو در شناخت ما از انفجارهای پرتو گاما است و نشان می‌دهد که شدیدترین انفجارها، از فیزیک استاندارد پذیرفته شده برای انفجارهای سرکش پرتو گاما پیروی نمی‌کنند».
«جی‌آربی ۲۲۱۰۰۹ اِی ممکن است سرنخی موازی از فوران‌های رادیویی سریع به دست بدهد و وادارمان کند که در نظریه‌های استاندارد خود در‌خصوص چگونگی شکل‌گیری جریان‌های نسبیتی در ستارگان عظیم در حال فروپاشی، تجدید‌نظر کنیم.»
این پژوهش در مقاله جدیدی، «جت ساختاریافته، [رخداد] جی‌آربی ۲۲۱۰۰۹ پرانرژی را توضیح می‌دهد»، شرح داده شده که در مجله «ساینس ادونسز» منتشر شده است.
