برگ جدیدی از پرونده اکبر خرمدین؛ دخترش حق السکوت می خواست!

به گزارش وقت صبح به نقل از شرق، سرهنگ کارآگاه مرتضی نثاری، معاون مبارزه با جرائم جنایی پلیس آگاهی تهران بزرگ، جزئیات تازه‌ای از پرونده فاش کرده است.

او در برنامه تلویزیونی در انتهای الوند که از شبکه دوم سیما پخش شد، گفت: به‌محض اعلام پیداشدن جسد در نزدیکی سطل زباله، کارآگاهان ما از اداره تشخیص هویت در محل حضور یافتند و با قطعات بدن شخصی که کشته شده بود مواجه شدند.

مقداری از مچ دست، آرنج و پاها بدون سر و تنه کشف شده بود. با آزمایشگاه‌های علمی هویت مقتول کشف شد و از همان زمان محل زندگی و افرادی که ممکن بوده او را به قتل رسانده باشند، شناسایی شد.

معاون مبارزه با جرائم جنایی پلیس آگاهی تهران بزرگ تأکید کرد: با رصدهایی که انجام شد در کمتر از شش ساعت توانستیم هویت مقتول و انگیزه قاتلان و هویت آنان را شناسایی کنیم.

قاتلان خودشان را ابتدا معرفی نکردند و با معرفی هویت مقتول، کارآگاهان به‌دنبال محل سکونت رفتند و با پایش‌های محلی و تحقیقات از مطلعان محلی و معاینات، به این شک کردند که اعضای خانواده (پدر و مادر) در این قتل مشارکت داشته باشند.

این ماجرا آزاردهنده بود که پدر و مادری در قتل فرزندشان همدست باشند و او را مثله کنند.

کشف جرم

پس از مظنون‌شدن به این دو نفر، آنان بازجویی و در نهایت اقرار کردند و در نهایت به قتل داماد این خانواده رسیدیم.

سرهنگ نثاری توضیح داد: در تحقیقات اولیه پدر و مادر منکر جنایت بودند و با آزمایشگاه‌های علمی و مجهز و نمونه‌هایی که از خانه به دست آوردیم مجبور شدند اقرار کنند.

جامعه روان‌شناسان نیز علاقه‌مند به پیگیری این مجرم بودند. این فرد تحت فشارهای روحی بوده و مشکلات بین پدر و فرزند دامنه‌دار بوده است.

داماد این خانواده نیز به‌دلیل اختلاف با دختر چند بار مورد نصیحت پدر خانواده قرار می‌گیرد و نصیحت‌ها کارساز نبوده و در نهایت به منزل دعوت شده، داخل غذایش سم می‌ریزند و او را قطعه‌قطعه می‌کنند.

عذاب وجدان دختر خرمدین

دختر پس از مدتی دچار عذاب وجدان می‌شود، زیرا همدست قتل همسر خود بوده و از پدرش حق‌السکوت درخواست می‌کند و در نهایت این امر موجب می‌شود دختر را نیز به همین روش به قتل برسانند.

همسر اکبر همچنان در زندان به‌ سر می‌برد و پرونده او هنوز برای محاکمه آماده نشده است. این زن در بازجویی‌ها مانند شوهرش گفته از قتل‌ها پشیمان نیست.

او گفته است: اصلا ناراحت نیستم، چون خیلی من زجر کشیدم و از دستشان اذیت شدم، وگرنه کدام مادری راضی می‌شود بچه‌اش را بکشد.