به گزارش وقت صبح به نقل از برترین ها؛ در بخشی از این یادداشت تحت عنوان «تیتراژ سریال جیران و دعوت به حضور خیابانی» آمده:
* سریال از جنبه‌های مختلفی قابل نقد است اما تیتراژ این سریال از مواردی جزئی است که در هیاهوی ادعاهای مالکیت این اثر، فرصت برای نظارت بر آن نادیده گرفته شد. هر قسمت سریال «جیران» با فراز و فرودهای عاطفی به پایان می‌رسد و ناگهان مخاطبان در تیتراژ سریال با این عبارات مواجه می‌شود:
* از کوچه بگذر و به خیابان بریز ماه دزدیده از خلایق
* و پنهان ز خشم شاهآه آه آه در این شب سیاه
* آنگونه عاشقم که اگر دست بر زنی چون ماجرای موج بیابی مشوشم
* آنگونه عاشقم که اگر پای بر نهی دریای دامن تو بسوزد در آتشم
* با یاد من غمینی و من با غمت خوشم از کوچه بگذر و به خیابان بریز ماه
* تلفیق خون و برف و بهار است دامنت تصویر سبز سرخه حصار است دامنت
* خود حسرت هزار سوار است دامنت در شیشه های رنگی بنگر به چشم شاه
* انگار سوی توست اگر می‌کند نگاه در مقدم تو میزنم امشب نقاره را
* بیدار میکنم چشم خمار و خفته ی شمس العماره را
* از کوچه بگذر و به خیابان بریز ماه آه آه آه در این شب سیاه
* عملا مخاطب با سریال بیش از ۵۰ قسمت مواجه اند و در پایان هر قسمت که دچار روابط حسی و عاطفی با شخصیت‌ها می‌شود، ناگهان با صدای ممتاز همایون شجریان تشویق به کاری می‌شود که کشور در دو ماهه اخیر با آن دست به گریبان بود.
* آیا می‌توان از اثر روانی این تیتراژ به غایت حساس که در پایان‌های اعتراضی سیاوش(امیر حسین فتحی) به شاهی که نامزد سابق را غصب کرده به سادگی گذشت.
*حتی در برخی مقاطع حساس سریال تماشاگر در تصمیم ترور پادشاه با سیاوش همراه است اما ناگهان راهکار سومی در قالب تیتراژ پایانی و ترانه سریال به صورت هفتگی به مخاطبان القا می‌شود که از کوچه بگذر و به خیابان بریز.
