به گزارش وقت صبح به نقل از اقتصاد نیوز؛ چارلی مانگر سرمایه گذار ثروتمند آمریکایی که ثروتش در حد ۲.۲ بیلیارد دلار برآورد می شود ادعا دارد که مهم ترین عامل رشدش را نداشتن حس حسادت می داند. چیزی که در قرن جدید در میان مردم بیشتر به چشم می خورد اما آن چیزی که همواره انگیزه او برای پیش تر رفتن بوده، آرزوهایش و طمع به دست آوردن آن ها بوده است.
انگیزه چارلی مانگر برای ثروتمند شدن
سرمایه گذار میلیون دلاری چارلی مانگر می گوید هرگز توجهی به مقایسه ثروتش با دیگران نداشته است. در واقع، او اعتقاد دارد انگیزه اش برای انباشت ثروت همواره به منظور حفظ استقلال خود بوده است؛ حس آزادی برای آن چه که آرزو دارد در کار و زندگی به دست بیاورد. اما این فقط به خودش مرتبط نیست. چارلی مانگر اعتقاد دارد کاش افراد دیگر نیز مسیر او را دنبال کنند و این گونه به اهداف خود بیندیشند.
این پیرمرد ۹۸ ساله که فوربس ثروتش را در حدود ۲.۲ میلیارد دلار تخمین می زند، اشاره می کند مردم خیلی راحت به یکدیگر حسادت می ورزند و خیلی هم رایج شده. برای آن ها مهم نیست که دارایی شان چقدر است، مهم این است که همیشه اشخاص دیگری هستند که بیشتر از آن ها دارند.
بر حس حسادت در زندگی ام غلبه کرده ام
درحالی که او میگوید:« اما من بر حس حسادت در زندگی خودم غلبه کرده ام. به هیچ کس حسادت نمی ورزم. این در حالی است که دیگران دیوانه وار تحت تاثیر این حس قرار دارند.»
پیش از این، مانگر در مصاحبه ای در سال ۲۰۱۷ اعلام کرده بود که همواره از حسادت پرهیز کرده است. این شکل از نگاه نسبت به کار می تواند به کار و زندگی مان آسیب بزند، چرا که احتمال این که تصمیمات مغرضانه ای بگیرید بیشتر خواهد بود.
در سال ۲۰۱۹، بازهم او در جهت سرکوب حس حسادت صحبت کرده بود به این منوال که اجتناب از حس حسادت یکی از رازهای ساده برای شاد زیستن و عمر طولانی داشتن است.
رسانه های حسادت برانگیز در قرن جدید
در تحقیقی که در سال ۲۰۱۸ انجام شده مشاهده می شود افرادی که تحت حس حسادت رفتار خود را تنظیم میکنند با احتمال بالاتری در معرض سلامت روان ضعیف تری هستند. در ادامه این تحقیق رشد رسانه های اجتماعی نیز به دلیل تزریق حس حسادت و ماده گرایی شدید، به وسیله ارائه دریچه های جدیدی از زندگی افراد مجلل ، به چالش کشیده شد.
این میلیاردر اضافه کرد که «نمی تواند درک کند چرا مردم امروز به آن چیز که دارند قانع نیستند، خصوصا اگر وضعیت خود را با شرایط سخت نسل های قبل مقایسه می کنند و بفهمند اکنون چیزهایی را دارند که در گذشته قابل دسترس نبوده است.»
مانگر خودش در دوره رکود بزرک زندگی کرده است. در ادامه فقر دامنه دار و زندگی های کوتاه تر در سال های ۱۸۰۰ برای وی مثال هایی هستند از این که بشر چه بوده و اکنون تا کجا پیشرفت کرده است.
«این حقیقت که هرکسی اکنون وضعیت هر فرد پنج برابر بهتر از گذشته است را عده بسیاری امری بدیهی می شمارند. تمام آن چیزی که افراد به آن فکر می کنند آن است که چرا دیگری دارایی دارد که او سهمش از آن دارایی صفراست. این منصفانه نیست.»
