سبروس مقدم، کارگردان سینما و تلویزیون، روایت می‌کند که محسن تنابنده سوژه‌ای تعریف کرد و همه روی آن توافق کردند، سپس ماجرای شهاب سنگ، کمپر، ماشین پرنده و موقعیت‌ها و اتفاقات اضافه شد. اینها همه هزینه بر و زمان‌بر بودند و طبیعی است که نمی‌شد امروز قصه را نوشته و هفته دیگر کلید بزنیم.
به گزارش رکنا، به عنوان مثال، فرآیند ساخت اتوبوس را توضیح می‌دهم؛ از زمانی که آقای تنابنده مشخص کرد که یک اتوبوس در فیلمنامه‌اش دارد که باید تبدیل به محل زندگی شود، تا زمانی که به اتوبوسی برسیم که بتواند در جاده حرکت کند و همه در آن بنشینند، حدود ۶ ماه طول کشید.
چقدر هزینه اش شد، خیلی‌ها از ۱۰ میلیارد تا ۳۰ میلیارد تخمین زدند؟
به قیمت‌ها ورود نکردم، اما ما ابتدا سعی کردیم از شرکت واحد یک اتوبوس اسقاطی بگیریم و روی آن کار کنیم که نشد. به هر حال، فرآیند بروکراسی زمان بر بود. شرکتی این اتوبوس را به ما داد و حدود ۲ ماه پیمان قانع طراح صحنه سریال، آن را تجهیز کرد. مخاطب «پایتخت» هر بار دوست دارد اتفاق جدیدی ببیند، اگر مثلاً موتوری داریم که رحمت صاحبش است یک باکس با مدل خودش برایش طراحی می‌شود، لباس‌ها و جزییات همه برای تماشاگر ما تازه‌هایی دارد که در همه فصل‌های «پایتخت» این کار انجام شده است.
درنهایت از زمانی که نگارش شروع شد و آرش عباسی روی متن کار کرد تا به قسمت اول برسیم، زمانی سپری شد، چون بار‌ها متن نوشته و توسط تنابنده تایید نمی‌شد و تغییر می‌کرد و بازنویسی می‌شد.
