به گزارش وقت صبح به نقل از سینما نوین؛ اواسط سال ٨٩ بود که جرقه استارت سریال های نمایش خانگی با حضور مهران مدیری و سریال «قهوه تلخش» زده شد.
سریالی که بدون حضور پلتفرم‌ها و کانال‌های ماهواره‌ای و تلگرامی با تیراژ بالای ١ میلیون نسخه منتشر می‌شد و در کمال تعجب همه نسخه‌های اصلی آن طی همان یکی دو روز اول به فروش می‌رسید.
بیشتر بخوانید: پرفروش‌ترین فیلم سینمای ایران معرفی شد
هرچند «قهوه تلخ» بدلیل اختلافات درون گروهی نیمه کاره ماند و همانقدر که بدعت جدیدی را در رسانه‌ای تازه آغاز کرده بود، همانقدر هم مخاطبینش را دچار سردرگمی و ابهام کرد.
رفته رفته سریال‌های این مدیوم با ظهور پلتفرم‌ها جان تازه‌ای گرفتند و کارگردان‌های شاخص سینمای ایران یکی پس از دیگری تجربه حضور در نمایش خانگی را به جان خریدند.
عده‌ای توانستند سر و صداهای بزرگی کنند و جای پایشان را سفت کنند و عده‌ای دیگر، نیامده مجبور به خداحافظی با این مدیوم تازه شدند.
کاری به آثار ساخته شده در رسانه‌های خانگی نداریم و بررسی عملکرد این سریال‌ها، پرونده مفصل دیگری را می‌طلبد اما غرض از این یادداشت یک یادآوری مهم به سازندگان سریال‌های نمایش خانگی است.
هرساله حداقل یکی دو سریال در این مدیوم، نیمه کاره رها می‌شوند و مخاطبینِ پیگیرِ بسیاری از تماشای ادامه سریال محبوبشان محروم می‌شوند.
مخاطبی که در این روزهای سخت یکی از کوچکترین دلخوشی‌هایش تماشای مجموعه‌ای نو در جعبه جادویی خانه‌اش است و بعضاً هزینه‌های اشتراک و اینترنت هم برای تماشای آنها برایش کم نیست.
خطاب به سازندگان، بازیگران و عوامل سریال‌های خانگی؛
هرچند می‌دانیم که هیچ چیزی در شرایط امروز و فعلی قابل پیش‌بینی نیست اما کاش کمی بیشتر شرایط پیرامون ساخت آثارمان را بسنجیم تا اینگونه در اواسط راه، مخاطبمان را تنها نگذاریم و آنها را به خودمان بی‌اعتماد نکنیم.
سریال‌هایی مانند قهوه تلخ، قلب یخی، رقص روی شیشه، قبله عالم، جزیره هرکدام مخاطب‌های خاص خودشان را داشتند که هنوز هم پس از مدت‌های بسیار، همین مخاطبان، تکلیفشان را با سرنوشت کاراکترهای آن مجموعه‌ها نمی‌دانند و همچنان امیدوارند روزی ولو در یک قسمت به نتیجه گیری نهایی خود برسند!
