بررسی‌های دو ساله در خلیج ازمیر و سواحل آن نشان داده است که آلودگی این منطقه تنها به فصل تابستان محدود نیست و در تمام فصول سال ادامه دارد.
به گزارش از آناتولی ، تیمی به سرپرستی فراه ساییم از دانشگاه اژه، از سال ۲۰۲۲ پروژه‌ای را برای بررسی میزان آلودگی ناشی از زباله‌های ساحلی و میکروپلاستیک‌ها در سطح شن‌های ساحلی آغاز کرد. این پروژه که با حمایت توبیتاک انجام شد، طی دو سال در ۸۰ نقطه نمونه‌برداری انجام داد و حدود ۲۰۰۰ نمونه از آب، زباله‌های ساحلی، شن و رسوبات جمع‌آوری شد.
نتایج بررسی‌ها نشان داد که بر اساس شاخص PERI که میزان آلودگی را مشخص می‌کند، خلیج ازمیر به‌شدت آلوده است. این آلودگی نه‌تنها در تابستان، بلکه در تمام فصول سال ادامه دارد. سایر شاخص‌های بررسی‌شده نیز وضعیت را از آلوده تا بسیار آلوده ارزیابی کرده‌اند.
فراه ساییم با اشاره به اینکه میکروپلاستیک‌ها حاصل تجزیه پلاستیک‌های بزرگ‌تر هستند، گفت: در خلیج ازمیر بیشترین میزان میکروپلاستیک از نوع پلی‌اتیلن شناسایی شده است که عمدتاً از کیسه‌های پلاستیکی منشأ می‌گیرد.وی تأکید کرد که آلودگی شدید میکروپلاستیک‌ها در این منطقه باعث آسیب به تعادل اکولوژیکی شده و مرگ‌ومیر ماهیان نیز نشانه‌ای از کاهش شدید اکسیژن در آب است.
به گفته ساییم، افزایش بیش از حد مواد مغذی در آب مانند نیتریت، نیترات، آمونیوم و فسفر، باعث رشد سریع جلبک‌ها و فیتوپلانکتون‌ها می‌شود. این افزایش جمعیت، میزان اکسیژن موجود در آب را کاهش داده و منجر به مرگ گسترده ماهیان می‌شود. وی افزود:سطح پایین اکسیژن همچنین روند تجزیه میکروپلاستیک‌ها را کند کرده و یک چرخه معیوب آلودگی ایجاد می‌کند.
دکتر آلپر ارتاش، از محققان این پروژه، نیز اعلام کرد که در بررسی‌های خود بیشترین میزان زباله‌های پلاستیکی شامل کیسه‌های پلاستیکی، درب بطری و ته‌سیگار بوده است.به گفته وی، در هر ۵ لیتر آب در بخش داخلی خلیج ازمیر، ۱۶۱۰ ذره میکروپلاستیک وجود دارد. این ذرات عمدتاً از منسوجات، تورهای ماهیگیری فرسوده و فاضلاب‌های تصفیه‌نشده منشأ گرفته‌اند. اندازه میکروپلاستیک‌های کشف‌شده بین ۲۵۰ تا ۲۵۰۰ میکرومتر متغیر بوده و با ورود به بدن ماهیان، به آن‌ها آسیب می‌رساند.
ارتاش همچنین تأکید کرد که میزان آلودگی در مناطق اینجیرآلتی کنت اورمانی، گوزل‌باهچه و اورلا به‌شدت بالا بوده و شاخص‌ها نشان می‌دهند که آلودگی در تمام فصول ادامه دارد. وی افزود: در زمستان، به دلیل بارش‌های شدید و افزایش جریان فاضلاب، حجم بیشتری از میکروپلاستیک‌ها وارد خلیج می‌شود و اثرات مخرب آن در تابستان آشکار می‌شود.
