به گزارش وقت صبح به نقل از همشهری آنلاین، علیرضا سرلک نایب قهرمان کشتی جهان در مورد تجلیلی که از او بعد از کسب مدال جهانی از سوی مسئولان به عمل آمد، به ایلنا: من اهل الیگودرز استان لرستان هستم. مردم که استقبال خوبی از من داشتند، اما مسئولان استانم هیچ کاری نکردند! اگر به کشتی‌گیر مازندران کارت هدیه خالی دادند، به من همان را هم ندادند.
مثل گداها برخورد کردند
ما هر جایزه‌ای گرفتیم، با پیگیری رئیس فدراسیون بود. در مورد اشتغال هم خود علیرضا دبیر پیگیر کار همه ما بود و امیدوارم که مسئله استخدامم هر چه زودتر حل شود.
دارنده مدال نقره جهان با انتقاد از مسئولان ورزشی استان لرستان و شهرستان الیگودرز عنوان کرد: بعد از سه سال کسب مدال در مسابقات جهانی امید (برنز)، قهرمانی آسیا (نقره) و جهانی نروژ (نقره)، رئیس تربیت بدنی الیگودرز دو میلیون تومان به من جایزه داد!
بعد هم یک مراسم تجلیلی از سوی اداره کل ورزش استان برگزار شد که پولی آنجا جمع شد و مثل گداها با من برخورد کردند! من پولدار نیستم، شاید پول زیادی هم نداشته باشم، اما از اینکه توانستم با کشتی‌ام ذره‌ای مردم ایران را خوشحال کنم، به خودم می‌بالم و همین انگیزه کشتی گرفتنم می‌شود.
دیگر به پول فکر نمی‌کنم
از یک جایی به بعد، آدم وقتی این برخوردها را می‌بیند، دیگر به پول فکر نمی‌کند و برای خوشحال کردن مردم و دوستان و خانواده‌اش کشتی می‌گیرد. دستم به دهانم می‌رسد و خانواده‌ام حمایتم می‌کنند. متأسفانه نحوه جمع کردن پول در مراسم تجلیل خیلی برایم سنگین بود و به همین علت هم جایزه‌شان را پس دادم.
او افزود: این پول را به خاطر برخوردی که برخی از مسئولان در این مراسم داشتند، به آن‌ها برگرداندم. رئیس تربیت بدنی بعد از سه مدال جهانی و آسیایی، دو میلیون تومان جایزه می‌دهد که پول یک گرمکن ورزشی ما هم نمی‌شود. در مراسمی که برای تجلیل از من برگزار شد رئیس تأمین اجتماعی هم یک پتو هدیه داد!
سرلک با اشاره به اینکه مدیرکل ورزش استان لرستان حمایتی از مدال‌آوران و قهرمانان ملی استان ندارد، گفت: مرتضی قیاسی هم حمایتی ندید. باقی ورزشکاران‌مان هم همین شرایط را دارند. با این وجود منِ علیرضا سرلک وقتی می‌بینم بعد از مدالم نزدیک به ۳۰۰ نونهال به باشگاه آمده و سالن کشتی ما جای سوزن انداختن ندارد، همین خوشحالم می‌کند.
امثال علیرضا سرلک در این استان زیادند، فقط باید به آن‌ها انگیزه و روحیه داد که شناسایی شوند، اما تشک ما رویه ندارد! اینکه به من چیزی ندهند اهمیتی ندارد، حداقل به بچه‌های شهرم برسند که آن‌ها هم در آینده مدال جهانی و المپیک بگیرند.
