دگوها (Common degu) با طولی حدود ۲۵ تا ۳۱ سانتی‌متر و پوشش مویی قهوه‌ای، شبیه همستر‌های بزرگی با دم‌های بلند هستند. این جوندگان گرد، بومی منطقه ماتورال در شیلی در آمریکای جنوبی هستند، جایی که در تونل‌های پیچیده زیرزمینی زندگی می‌کنند و ممکن است با ۱۰ دگوی دیگر هم‌خانه باشند.
در این جوامع دگوها، ادرار اهمیت ویژه‌ای دارد.
این حیوانات اجتماعی از ادرار به روش‌های جالبی استفاده می‌کنند، از جمله برای تمیز کردن خود. دگوها برای تمیز شدن، در ماسه‌ای که با ادرار خود آغشته کرده‌اند، غلت می‌زنند. آنها همچنین از ادرار برای نشانه‌گذاری مسیر‌های گروهی و قلمرو‌های خود استفاده می‌کنند.
ادرار آنها نور فرابنفش (UV) را بازتاب می‌دهد و دگوها قادر به دیدن این نور هستند. راز بقا این ویژگی به آنها کمک می‌کند تا نقاط اجتماعی، قلمرو‌ها و سایر دگو‌هایی که ادرار روی بدنشان است را شناسایی کنند. ادرار تازه دگو نور فرابنفش را قوی‌تر از ادرار قدیمی بازتاب می‌دهد. طبق مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۳، دگوها می‌توانند با استفاده از دید UV خود بین ادرار تازه و قدیمی تمایز قائل شوند، که به آنها کمک می‌کند مکان‌های فعالیت اجتماعی را تشخیص دهند.
برخلاف بسیاری از جوندگان کوچک مانند همستر‌ها و چینچیلا‌ها که شب‌زی هستند، دگوها در طول روز فعال بوده و شب‌ها می‌خوابند.
آنها همچنین ترفند جالبی برای فرار از شکارچیان دارند. اگر گرفتار شوند، دگوها می‌توانند دم خود را سریعاً جدا کنند. ترفندی به نام «پوسته‌اندازی» که باعث حواس‌پرتی شکارچی می‌شود و فرصتی برای فرار به دگو می‌دهد. با این حال، دم آنها دوباره رشد نمی‌کند، بنابراین این یک ترفند یک‌بار مصرف است.
به‌عنوان حیواناتی بسیار اجتماعی، دگوها از روش‌های مختلفی برای ارتباط استفاده می‌کنند و قادر به تولید تا ۱۵ صدای مختلف هستند. راز بقا آنها هنگام ناراحتی دندان‌های خود را به هم می‌زنند، وقتی می‌ترسند جیغ می‌زنند و هنگام هیجان‌زده شدن صدا‌های زیر یا شبیه به پارس تولید می‌کنند. راز بقا دگوهای ماده هنگام شیردهی به نوزادان خود، صدا‌های خاصی ایجاد می‌کنند که تصور می‌شود تغذیه را تحریک کرده و تقویت می‌کند.
