فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
روزگاریست که ما را نگران می‌داری
مخلصان را نه به وضع دگران می‌داری
گوشه چشم رضایی به منت باز نشد
این چنین عزت صاحب نظران می‌داری
ساعد آن به که بپوشی تو چو از بهر نگار
دست در خون دل پرهنران می‌داری
نه گل از دست غمت رست و نه بلبل در باغ
همه را نعره زنان جامه دران می‌داری
ای که در دلق ملمع طلبی نقد حضور
چشم سری عجب از بی‌خبران می‌داری.
چون تویی نرگس باغ نظر‌ای چشم و چراغ
سر چرا بر من دلخسته گران می‌داری
گوهر جام جم از کان جهانی دگر است
تو تمنا ز گل کوزه گران می‌داری
پدر تجربه‌ای دل تویی آخر ز چه روی
طمع مهر و وفا زین پسران می‌داری
کیسه سیم و زرت پاک بباید پرداخت
این طمع‌ها که تو از سیمبران می‌داری
گر چه رندی و خرابی گنه ماست، ولی
عاشقی گفت که تو بنده بر آن می‌داری
مگذران روز سلامت به ملامت حافظ
چه توقع ز جهان گذران می‌داری
شرح لغت: چشم رضا:دیده خشنودی/ سیمبرا: زیبایاننیم تن.
تفسیر عرفانی:
۱- حضرت حافظ در بیت‌های ششم، هشتم و نهم می‌فرماید:
جوهر جام جهان بین که همان مرشد و عارف دریا دل است، از معدن جهان ماده نمی‌باشد بلکه از جهان معنی است. پس او از وجود مادی افراد مدعی ارشاد و راهنمایی خلق که دام ریا پهن کرده اند، نمی‌توانی امید روشنایی داشته باشی.
*ای دل تو خود چندان آزموده شدی که تو را پدر و مربی هر امتحانی می‌دانم. برای چه از خوبان کم تجربه امید وفا داری.
* هر چند وارستگی و قلندری و ترک خود پرستی، از جرم ما توان دانست، اما عاشق می‌گفت که گرفتاران عشق را به آن وا می‌داری.
حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
تعبیر غزل:
او که تو در نظر گرفته‌ای توقعات تو را برآورده نخواهد کرد (کاری که قصد آغازش را داری توقعات تو را برآورده نخواهد کرد). او ظرفیت و قابلیت انجام کار‌های مورد نظر تو را ندارد. اگر می‌خواهی به اهداف مورد نظرت برسی باید از این نیت صرف نظر کنی و زندگی خود را بیهوده به خطر نیندازی و خراب نکنی.
