تاریخچه جالب و آداب و رسوم “نوروز” که همه باید بدانند
عید نوروز در ایران و افغانستان نوید دهنده سال جدید است. لحظه سال تحویل ۱۴۰۲ براساس تقویم اعلام شد، امسال سال کبیسه نیست.
به گزارش وقت صبح به نقل از تجارت‌نیوز، لحظه تحویل سال ساعت ۵۴ دقیقه و ۲۸ ثانیه بامداد روز سه‌شنبه ۱ فروردین ۱۴۰۲ هجری شمسی، مطابق ۲۸ شعبان ۱۴۴۴ هجری قمری و ۲۱ مارس ۲۰۲۳ میلادی است.
به عبارتی لحظه تحویل سال نو ۶ دقیقه مانده به ساعت یک بامداد است.
منشا و پیدایش نوروز متعلق به کجاست؟
نوروز یک جشن قدیمی و کهن از اقوام متعددی است که به ارث رسیده است، اما شناسنامه ایرانی به خود گرفته و از آن به عنوان نماد پیوند دهنده‌ی افراد و اقوام ایرانی ایران یاد می‌شود.
نوروز، با عنوان رسمی «روز بین‌المللی نوروز»، توسط یونسکو به عنوان میراث فرهنگی و معنوی بشر به ثبت جهانی رسیده و این روز یکی از روز‌های مقدس و اعیاد مذهبی زرتشتیان و بهاییان نیز به شمار می‌رود.
همچنین در شاهنامه درباره نوروز اینگونه نوشته شده است: جمشید در حال گذشتن از آذربایجان بوده است که دستور می‌دهد برایش تختی قرار دهند، سپس با تاجی پر زرق و برق روی آن تخت می‌نشیند و با تابش نور خورشید به آن تاج زرین، روشنایی و نور فراوانی دنیا را فرا میگیرد و به خاطر شادمانی مردم آن روز را نوروز می‌نامند.
فروردین
ماه فروردین به فروهر‌ها یا فروشی‌ها تعلق دارد. جشن نوروز نیز در واقع نمادی از سالگرد بیداری طبیعت از خواب زمستانی است که به حیات منتهی می‌شود.
فروهر یکی از نیرو‌های غیر مادی در وجود انسان است و در واقع نوعی همزاد آدمیان که پیش از آفرینش مادی مردمان در جهان مینوی به وجود می‌آید و بعد از مرگ آدمیان نیز دوباره به جای نخستین خویش باز می‌گردد.
در تاریخچه و آداب و رسوم عید نوروز نوشته شده است که ایرانیان باستان تنها قهرمان را فروهر می‌دانستند، اما بعد‌ها پرهیزگاران نیز از این نعمت برخوردار شدند.
آن‌ها سالی یک بار برای دیدار بازماندگانشان در خانه‌های خویش فرود می‌آیند و اگر خانه را درخشان تمیز ببینند، ورود آن‌ها موجب خیر و برکت خواهد شد. اگر خانه را در هم و آشفته ببینند، برای آن‌ها طلب برکت نخواهند کرد.
عید نوروز چیست؟
تاریخچه و آداب و رسوم عید نوروز این روز در ایران و افغانستان نوید دهنده سال جدید است. نوروز در کشور‌هایی مثل تاجیکستان، روسیه، ترکمنستان، هند، پاکستان، قرقیزستان، سوریه، عراق، گرجستان، جمهوری آذربایجان، آلبانی، چین و ازبکستان تعطیل رسمی است و مردم به جشن و پایکوبی می‌پردازند.
ما این جشن باستانی و کهن را از اقوام مختلفی در منطقه به ارث برده‌ایم. جشنی که با رنگ و بویی ویژه، هویتی ایرانی گرفته و نماد پیوند اقوام و مردمان ایران است.
نوروز را شروع رستاخیر طبیعت، موعد رویش و تولد نباتات می‌دانیم و باورمان بر این است که همگام با طبیعت، ما نیز باید روزگار نو و تازه‌ای را با روح و روان تازه و پوشیدن لباس نو آغاز کنیم.
شروع جشن نوروز با اعتدال بهاری همزمان است. موعدی که خورشید در حرکت ظاهری‌اش در ابتدای برج حمل، استوای زمین را قطع می‌کند و ساعات روز و شب با هم برابر می‌شود. در تقویم خورشیدی، لحظه تحویل سال، اولین روز (هرمز روز یا اورمزد روز) از ماه فروردین شمرده می‌شود.
ریشه‌یابی واژه نوروز
واژه نوروز از زبان فارسی میانه (nōgrōz) گرفته شده که ریشه در زبان اوستایی دارد. مورخان، معادل اوستایی آن را navaka raocah حدس زده‌اند.
امروزه در فارسی این واژه برای دو معنی استفاده می‌شود:
نوروز عام: روز آغاز اعتدال بهاری (برابری شب و روز) و آغاز سال نو
نوروز خاص: روز ششم فروردین با نام «روز خرداد»
ایرانیان باستان از نوروز به عنوان «ناوا سرِدا» یعنی سال نو یاد می‌کردند. مردمان ایرانی آسیای میانه در دوره‌های سغدیان و خوارزمشاهیان، نوروز را نوسارد و نوسارجی، به معنای سال نو می‌خواندند.
به عقیده احسان یارشاطر، بنیان‌گذار دانشنامه ایرانیکا، با توجه به قواعد آواشناسی، نگارش این واژه در الفبای لاتین به صورت Nowruz توصیه می‌شود (وی در این رابطه تلفظ فارسی را مبنا قرار داده است).
امروزه در نوشته‌های یونسکو و بسیاری از متون سیاسی این شکل از املا استفاده می‌شود.
