تصاویری از مختلط شدن سلف دانشگاه‌های مختلف ایران
تصاویری از سلف‌های مختلف دانشگاه‌های ایران منتشر شده که در آن سلف‌های غذاخوری مختلط شده اند.
به گزارش وقت صبح ، در این تصاویر سلف دانگاه‌هایی چون دانشگاه صنعتی شریف، دانشگاه شهید بهشتی و یکی از واحدهای دانشگاه آزاد به چشم می‌خورد.
خاطره دانشجویی از سلف دانشکده: سلام‌های انرژی بخش به همراه ته دیگ اضافه!
باشگاه خبرنگاران: بهمن ۹۶ بود که وارد دانشگاه شدم. خوشحال که دیگر به جای انتخاب‌های محدود بوفه مدرسه یک سلف عالی در اختیار ماست، اما زهی خیال خام! سلف ما یک کانکس با همان امکانات بوفه به اضافه غذای روزانه بود که هر روز رزرو می‌کردیم.
گذشت و ما عادت کردیم؛ مهر ۹۸ ترم جدید با خبر تعویض پیمانکار سلف شروع شد. شروع دوستی من و خانم زیبا (نامی که ما صدایش می‌کردیم) برمی‌گردد به روزهای اول ترم که کلاس‌ها تشکیل نمی‌شد و دانشگاه عملا خالی بود، ولی ما به بهانه دوری از خانه، سه ماه تابستان، علاف و سرگردان هر روز به دانشگاه می‌رفتیم.
بیشتر بخوانید:
ویدیو/ واکنش احساسی اکبر عبدی به حوادث دانشگاه شریف
واکنش «عادل فردوسی پور» به اتفاقات اخیر در دانشگاه شریف/ عکس
روز اولی که وارد سلف شدم شگفت زده شدم از تغییر چیدمان سلف که بهتر شده بود، با یونیفرم شیک کادر که نشان از تغییرات می‌داد.
من خوشحال از این همه تغییرات بودم، پرانرژی به سمت مسئول سلف رفتم و با بلندترین و گرم‌ترین سلام با آن مسئول احوالپرسی کردم.
آن روز نمی‌دانستم که قرار است تا آخر ترم وضعیت احوالپرسی‌های من و خانم زیبا همین طور پر انرژی بماند، ولی به مرور زمان این گونه شد.
تقریبا هر روز به امید گپ کوتاه با خانم زیبا برای ناهار وارد سلف می‌شدم و ایشان هم برای ما غذا را سفارشی سرو می‌کرد، مثلا نان اضافه، گوشت اضافه و ته دیگ.
جالب است بدانید که صمیمیت ما به جایی رسید که اگر چند روز غیبت داشت من نگران و جویای احوال‌شان می‌شدم و برعکس اگر من نبودم او علت غیبت من را از دوستانم می‌پرسید.
روز آخر ترم
روز آخر ترم طبق معمول رفتم سلف با خانم زیبا (که هیچ‌وقت هم نمی‌دانم چرا فامیلش را نپرسیدم) گپ زدم و گفتم امیدوارم تعطیلات خوبی داشته باشید؛ اما او خبری هم خوشحال کننده و هم ناراحت کننده به من داد. خبری مبنی بر استعفا در ترم جدید. گویا دیگر قرار نبود در سلف کار کند.
این به معنی پایان دیدار ما بود؛ اما در ادامه به من گفت تمام روزهای این ترم و از بین آن همه چهره‌های خسته، عصبی و بی‌حوصله منتظر سلام من بوده است تا دوباره انرژی بگیرد. خب این برای من خیلی ارزشمند بود.
در آخر هر چند خیلی دلتنگ هم شده‌ایم، اما من به این نتیجه رسیدم که قرار نیست همیشه کار مهم و خاصی انجام بدهیم تا آدم‌های اطراف‌مان خوشحال شوند، گاهی یک سلام متفاوت بین آن همه دانشجو می‌تواند روز یکی را زیبا کند.
منبع: برترین ها، جهان نیوز
