ودربایستی با خودمان، حسی است که مانع می‌شود با افکار و احساسات واقعی‌مان روبه‌رو شویم یا خودمان را آزادانه بیان کنیم. این پدیده، ریشه در مکانیزم‌های روانی و اجتماعی دارد و نه‌تنها بر زندگی فردی، بلکه بر تعاملات اجتماعی ما نیز اثر می‌گذارد.

تقریباً همه افراد در مقطعی از زندگی خود نشخوار فکری را تجربه کرده‌اند. گاهی اوقات عبور از موضوعی با تأثیر منفی و یادگیری نحوه جلوگیری از هجوم افکار منفی چالش‌برانگیز است. در حالی که صرف زمان برای فکر کردن به مسائل لزوماً بد نیست، مکالمه ذهنی زمانی اتفاق می‌افتد که کنترل یا اجتناب از فرآیند فکر دشوار می‌شود.

یافته‌های پژوهشی جدید نشان می‌دهد سپری کردن وقت با خانواده عامل اصلی احساس داشتن روزی خوب است و ورزش روزانه حتی تا پنج ساعت همچنان با بهبود حال و احساس رضایت همراه است.

نتایج این پژوهش نشان دادند نوجوانانی که باور‌های ذهنی ناسالم‌تری نسبت به خود دارند یا ویژگی‌های شخصیتی ناپایداری در آنها دیده می‌شود، بیشتر در معرض ابتلا به نشانگان بدریخت انگاری بدن قرار دارند. این یعنی افکار منفی قدیمی درباره خود، می‌توانند در آینده روی احساسات فرد نسبت به بدنش تأثیر بگذارند.

پرسیدن این سؤال ساده که «بدترین اتفاقی که ممکن است بیفتد چیست؟» می‌تواند ذهن را از افکار مبهم و ترس‌های ناشناخته آزاد کند و به فرد کمک کند تا با واقع‌بینی، آرامش بیشتری بیابد و اقدام مؤثری انجام دهد.

«ابزاری برای بهتر زیستن، نه جایگزینی برای زیستن. من در خیابان که راه می‌روم بیشتر از تصادف با ماشین، از تصادف با آدم‌ها می‌ترسم. آدم‌هایی که چشم در چشم نمی‌شوند؛ که به‌جای لبخند، انگشت‌شان روی صفحه گوشی سُر می‌خورد؛ و چه غم‌انگیز است دیدن مادری که کودکش را به پارک آورده، اما با کسی چَت می‌کند، نه با فرزندش که دو قدم آن‌طرف‌تر با نگاهش دنبال توجه می‌گردد. اکنون همه‌چیز بالقوه عمومی است.»

شبکه نمایش خانگی که در ابتدا امید می‌رفت بستر تازه‌ای برای روایت‌های خلاق، سرگرمی سالم و بازتاب متنوع فرهنگ ایرانی باشد، حالا به صحنه‌ای برای بازتولید تلخ‌ترین و سیاه‌ترین وجوه زندگی تبدیل شده است و قتل‌های سریالی، خشونت‌های خانوادگی و اجتماعی، به شکلی بی‌وقفه و در قالب داستان‌هایی پرزرق و برق، اما تلخ، به مخاطب ارائه می‌شود.

در دنیای پرشتاب امروز، بسیاری از افراد با اضطراب ناشی از زمان‌بندی و برنامه‌ریزی‌های فشرده دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

متخصصان سلامت روان معتقدند احساساتی، چون شرم، گناه، مقایسه‌گری و انکار مشکلات عمیق درونی، از جمله موانع اصلی شادی هستند.

یافته‌های علمی جدید از ژاپن نشان می‌دهند که تجربه‌های تلخ دوران کودکی می‌توانند به شکل‌گیری سبک‌های فرزندپروری آسیب‌زا در بزرگسالی منجر شوند.