روایت تراژیک بابک جهانبهش از اسکیزوفرنی مادرش

وقت صبح- بابک جهانبخش با انتشار عکسی از خانواده اش نوشت: مادر که نداشته باشی هیچکس نمیفهمه تو این دنیا چی بهت می گذره!

مادر که نداشته باشی هیچکس درک نمیکنه پشت هر لبخند چند هزار بغض پنهان شده !

متاسفانه از اواخر دهه شصت و بعد از تولد خواهرم مادرم دچار یک بیماری لاعلاج روحی و روانی شد!

که با اینکه بسیار زنی دلپاک و خوش ذات و به معنای کامل نیک سرشته ...

بنده خدا نا خواسته و به جبر روزگار تمام جوانیش و زیباییش رو این بیماری اسکیزوفرنی که بیش از ۳۰ سال درگیرشه خونه نشین و گوشه گیر و تنهاش کرده و زجرش داده به فنا رفت زندگیش ...

و این پدیده تلخ باعث شده ما هم متاسفانه هیچوقت نشه که معنای واقعی این حس رو تجربه کنیم و با بودنش کمبودهای این قسمت مهم رو درونمون تکمیل و پر کنیم ...

البته که میدونم خود مادرم بیشتر همه در عذاب این بیماری روان کش و ویرانگر بوده و هست که همین که سایش مستدامه منو خواهرم خدا رو شاکریم ...

و از زحمات پدر فداکارم هم که باید هر دو نقش رو بازی میکرد واسمون و جسم و روح و جوانی و آرزوهای خودش رو فدا کرد هم بی نهایت ممنونیم بخاطر معرفت و مردانگیش و غیرتش ...

در هر صورت خانواده من تو سفر هستن و این عکس رو برام فرستادن واسه رفع دلتنگی و خوشحالم از این حس قشنگی که بینشون هست و دلمم خیلی براشون تنگ تر میشه هر لحظه و خوشحالم برای این حس خوبی که بینشون هست و الهی همیشه این احساس ماندگار باشه و عاقبت بخیر باشیم و سربلند همگی ...

بی شک مادر و پدر بودن فقط به یک نام یا وجود یک جسم و به تولد یک بچه ختم نمیشه!

اشتباه نکنید !!! تازه همه چیز از لحظه ای که فرزند وارد این دنیا میشه آغاز میشه.

مادر و پدر بودن یعنی فداکاری ، ایثار و مسئولیت پذیری و عشق بی پایان تا به ثمر نشستن تمام زحمات و بالیدن به خود برای فرزندی که تربیت کردی و جونت رو براش گذاشتی و یک انسان مفید تحویل این دنیا دادی این ها همه نیاز به از خود گذشتگی داره ...

اینجوریه که هم از خودت راضی خواهی بود هم به فرزندی خلف و سالمی که تقدیم به جامعه ات کردی افتخار خواهی کرد .

غمتون کم

دلتون شاد

چشمتون پر فروغ

و خداوند پشت و پناه تمام خانواده های اصیل