ویدئو/ به یاد ماندنی‌ترین گلی که تیم ملی ایران خورد!
مسلما گل خوردن تیم ملی در هیچ حالتی خاطره‌انگیز نیست، اما جریان این گل فرق دارد!
به گزارش وقت صبح ، در جریان بازی‌های مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه، تیم ملی در بازی پلی آف به مصاف ژاپن رفت.
در همان ابتدای بازی علی اکبر استاداسدی مدافع تیم ملی یک گل به خودی زد که خوشبختانه از قبل آفساید اعلام شده بود.
درست است که این بازی با باخت ایران همراه بود، اما صعود دراماتیک تیم ملی در ملبورن به جام جهانی. تبدیل به یک جشن ملی و ماندگار در تاریخ معاصر ایران شد.
نبرد کلاسیک ایران مقابل چشم بادامی‌ها
ایرنا: کنفدراسیون فوتبال آسیا (ای اف سی) با ورق زدن تاریخ به یکی از نبردهای فراموش نشدنی مرحله پلی آف جام جهانی اشاره کرد.
ای اف سی گزارش خود را با بازی حماسی پلی آف انتخابی جام جهانی ۱۹۹۸ بین تیم‌های ایران و ژاپن آغاز می‌کند. روزی که سامورایی‌های آبی برای نخستین بار جواز حضور در این تورنمنت را به دست آوردند.
ایرانی‌ها به عنوان یکی از قدرت‌های برتر فوتبال آسیا، پس از ۲ دهه ناکامی و حسرت در انتخابی جام جهانی و بدنبال آخرین. و تنها حضور آنان در این تورنمنت یعنی سال ۱۹۷۸، دلیل قانع کننده و بزرگی داشتند. که باور کنند این بار می‌توانند این حسرت را سر بزنگاه جام جهانی ۱۹۹۸ پایان دهند.
ظهور نسل جدید
تیم ملی با ظهور نسل جدیدی از ستاره‌ها از جمله «خداداد عزیزی»، «علی دایی» و «کریم باقری» که به دوران اوج فوتبالی خود رسیده بودند. سال پیش از آن در جام ملت‌های آسیا پس از پیروزی ۳ بر صفر مقابل عربستان و انهدام ۶ بر ۲ کره جنوبی. با ایستادن بر سکوی سوم آسیا، خط و نشان پر رنگی کشیده بود.
آن‌ها در مسیر رسیدن به پاریس، این روند را با مجموعه‌ای از بردهای بزرگ استمرار بخشیدند. اما تساوی بدون گل خانگی مقابل کویت که با شکست ۲ بر صفر خارج از خانه مقابل قطر همراه شد. برای آنان به قیمت از دست رفتن فرصت صعود مستقیم به فرانسه و برای «محمد مایلی‌کهن». سرمربی وقت این تیم به قیمت شغلش تمام شد و تمام این اتفاقات در فاصله ۹ روز مانده تا پلی‌آف رخ داد.
در حالی که ایران امیدوار بود به جام جهانی برگردد، ژاپن هیچ امیدی نداشت. اما سامورایی‌ها جام ملت‌ها را در سال ۱۹۹۲ در خاک خودی فتح کرده بودند و چشم بادامی‌ها در میانه راه انقلابی فوتبالی قرار داشتند. به ویژه این که یک سال بعد از آن یعنی زمانی که جِی‌لیگ ژاپن شکل گرفته بود.
تشکیل لیگ داخلی در سال ۱۹۹۳ برای ژاپنی‌ها موفقیت چشمگیر و مشهوری را به ارمغان آورد. اما همزمان، سالی بود که فوتبال ژاپن بی‌رحمانه‌ترین ضربه تاریخ خود را متحمل شد. زمانی که آن‌ها با لمس بلیت جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا تنها چند ثانیه فاصله داشتند. اما تک گلی که در دقایق پایانی مقابل عراق دریافت کردند رویای آنان را درهم شکست. دیداری که در قصه‌های عامیانه ژاپن به «شکنجه گاه دوحه» مشهور شد.
تک بازی در مالزی
با توجه به اینکه هر ۲ تیم به ترتیب در گروه‌های مرحله انتخابی خود دوم شده بودند. تک بازی پلی آف در زمینی بی‌طرف در مالزی تکلیف تیمی که به طور مستقیم راهی فرانسه می‌شد را روشن می‌کرد. و بازنده با یک شانس مجدد باید در پلی آف بین قاره‌ای به مصاف استرالیا می‌رفت.
ایران در فاصله کوتاهی مانده تا این بازی، «والدر ویرا» برزیلی را روی کار آورده بود. و این در حالی بود که «کازویوشی میورا» فوق ستاره آن روزهای ژاپن که در مرحله انتخابی ۱۴ گل به ثمر رسانده بود. (شامل ۶ گل مقابل ماکائو و ۴ گل در برابر ازبکستان)، در ترکیب ثابت ژاپنی‌ها قرار گرفت.
میورا با ۵۳ گل ملی و کسب عنوان آقای گل جی‌لیگ در سال ۱۹۹۶، چهره‌ای نمادین برای ورزش ژاپن محسوب می‌شد. اما این «ماساشی ناکایاما» هم تیمی وی بود که با گل دقیقه ۴۰ خود، تیم تحت هدایت «تاکشی اوکادا» را پیش انداخت.
بازی برابر
آن گل ارتشی را که ژاپنی‌ها به عنوان هوادار به همراه آورده بودند، به وجد آورد و اما زمانی که پاس رو به عقب آهسته خط دفاعی با اشتباه بچه‌گانه دروازه بان موجب شد. تا بهترین بازیکن جام ملت‌های سال ۱۹۹۷ یعنی عزیزی، در فاصله یک دقیقه مانده تا پایان نیمه نخست، همه چیز را به تساوی بکشاند. حس ناامیدی به جا مانده از چهار سال پیش شروع به پدیدار شدن کرد.
ژاپنی که یک نیمه از ایرانی‌ها پیش بود، با پرواز جادویی دایی و ضربه سری دقیق وی، خود را ۲ بر یک عقب افتاده دید. دایی با خوشحالی بعد از گل همیشگی خود دور تا دور زمین می‌چرخید و طبیعی هم بود. او در عرض ۱۸ ماه فوق العاده سی و یکین گل ملی خود را به ثمر رسانده بود.
رویای جام جهانی ایران پس از ۲۰ سال انتظار حالا در یک قدمی آنان بود. و در سوی دیگر قاره کهن، زخم‌های شکنجه دوحه ثانیه به ثانیه می‌رفت که سر باز کند!
سرمربی ژاپن بلافاصله ترکیب تیم را تغییر داد و «واگنر لوپز» و «شوجی جو» را به زمین فرستاد. اما این شوجی بود که امیدهای تیمش را زنده و در دقیقه ۷۶ ضربه سر دایی را جبران کرد تا بار دیگر بازی به تساوی کشیده شود.
قانون گل طلایی
قانون گل طلایی در وقت‌های اضافه، تنها راه برای روشن شدن تکلیف تیم برنده پس از تساوی ۲ بر ۲ تیم‌ها در پایان ۹۰ دقیقه تلاش بود. جایی که سرمربی ژاپن را مجبور کرد تا آخرین برگ خود را رو کند. «ماسایوکی اوکانو» مهاجمی با تنها یک گل ملی و بدون حتی یک دقیقه بازی در مرحله انتخابی!
ایران خسته شده بود و ایده توشی ناکاتا تازه سرحال آمده بود؛ اوکانو در چند موقعیت فرصت گل زدن را از دست داد. و زمانی که مهاجم اوراواردز از فاصله ۵ متری دروازه توپ را به آسمان فرستاد. اوکادا در نهایت بهت و ناباوری صوت خود را در میان دستانش مخفی کرد.
هنگامی که دایی در دقیقه ۱۱۸ بازی، در کمترین فاصله ممکن از باز کردن دروازه ژاپن ناکام ماند. تقریباً معلوم بود که تکلیف بازی در ضربات پنالتی مشخص خواهد شد. اما اوکانو چند ثانیه بعد نقش یک قهرمان را بازی کرد و حرکت ناتمام ناکاتا را در برابر دروازه «احمد رضا عابدزاده» به سرانجام رساند. و ژاپن را به اولین جام جهانی تاریخ خود فرستاد.