ویدئو/ کیمیایی: شاملو اخوان سر موضوع دعوا می خندیدند!

به گزارش وقت صبح ، کیمیایی خاطره‌اش را از دعوت مشترک از اخوان ثالث و احمد شاملو تعریف می‌کند.

کیمیایی می‌گوید این دو شاعر زمانی که با هم تنها نشدند راجع به موضوعاتی که قرار بود دعوت باشد. می‌خندیدند چون هیچکس دیگری میانشان نبود.

شاملو در سوگ اخوان سرود

مهدی اخوان ثالث زاده دهم اسفندماه ۱۳۰۷ در مشهد است. او از شاعران مهم ایران است، اما پیش از شعر به موسیقی روی آورده بود، که به‌دلیل مخالفت‌های پدرش آن را کنار گذاشت.

اخوان ثالث در دوران زندگی خود ابتدا به آموزگاری در تهران و پس از آن به دیگر فعالیت‌های فرهنگی پرداخت و مدتی را نیز به تدریس در دانشگاه مشغول بود.

م. امید که شاعر سبک خراسانی بود از زمان آشنایی‌اش با نیما به شعر نو روی آورد، و این آشنایی در نهایت «اخوان» را به میراث‌دار نیما و شعر نو مبدل ساخت.

ایسنا: احمد شاملو در جایی از خاطرات خود می‌گوید «من و مهدی اخوان ثالث پاشنه در خانه نیما را از جا درآورده بودیم».

چه بسا برخی از شاعران و منتقدان با دریافت از آن‌چه نیما در «حرف‌های همسایه» نوشته است، «اخوان» را شاگرد وفادارتری نسبت به نیما می‌دانند.

اخوانِ شاعر درنگذشته است

شاملو در پیامی برای نخستین سالگرد درگذشت «اخوان» می‌نویسد:

باور نمی‌کنم که امروز سالگرد اخوانِ شاعر باشد، چون مرگ شاعر را باور نمی‌کنم، اگر شاعر بمیرد، شعر می‌میرد.

همچنان که مردن چراغ، به سادگی، مرگ نور است، پس اخوانِ شاعر درنگذشته است، چون او - یک کلام - درنگذشتنی است.

جانش را نفس به نفس مایه‌دست جاودانگی خود کرده، صدا به صدای ملّت خود افکنده. مشعلش گذرگاهی چهل‌ساله از معبر تاریخی ما را تا قرن‌ها بعد چراغان کرده، به عبارتی: ماده‌ای ناپایدار به نیرویی پرتپش مبدل شده است.

ما همه درمی‌گذریم. نه شکوه‌ای هست نه اعتراضی. امّا او داربست بلند نام و مفهوم ملّتی است که ماییم. پس به سوگش نمی‌نشینیم.

گرد هم آمده‌ایم تا نام بلندش را که هم‌اکنون تداعی‌کننده بخش عمیقی از فرهنگ ما شده است، حرمت بگذاریم.

به او سلام می‌کنم. حضورش محسوس است. پیش پایش برمی‌خیزم.

۳۱ مرداد ۱۳۷۰

ویدئو: ایران آرت