ستاره دنباله‌دار پس از 50 هزار سال به سوی زمین بازمی‌گردد!
هسته این ستاره دنباله‌دار حدود 1.6 کیلومتر قطر دارد و دنباله‌های آن میلیون‌ها کیلومتر در فضا کشیده می‌شوند.
به گزارش وقت صبح ، ستاره دنباله‌دار دار سبزرنگی که آخرین بار پنجاه هزار سال پیش یعنی در دوران حیات انسان‌های نئاندرتال در نزدیکی زمین ظاهر شد، این چهارشنبه دومرتبه از 42 میلیون کیلومتری زمین می‌گذرد و بعید است تا میلیون‌ها سال دیگر بازگردد.
اختر‌شناسان این ستاره دنباله‌دار سبزرنگ را یک سال پیش کشف کردند، و هم‌اکنون هنگام شب در آسمان با دوربین‌های دوچشمی و تلسکوپ‌های کوچک و احتمالاً با چشم غیرمسلح در تاریک‌ترین نقاط نیمکره شمالی قابل مشاهده است.
این ستاره در اوایل فوریه به نزدیک‌ترین فاصله خود به زمین می‌رسد و در آسمان پُررنگ‌تر و آشکارتر می‌شود، و در نهایت روز چهارشنبه با سرعت نسبی 207000 کیلومتر بر ثانیه میان مدار زمین و مریخ خواهد چرخید و به سمت خارج منظومه شمسی حرکت خواهد کرد.
از آنجایی که این ستاره دنباله‌دار مقادیر زیادی کربن در دنباله‌های طولانی خود دارد، هنگام حرکت در آسمان از دور به رنگ سبز دیده می‌شود.
1.6 کیلومتر قطر
هسته این ستاره دنباله‌دار حدود 1.6 کیلومتر قطر دارد و دنباله‌های آن میلیون‌ها کیلومتر در فضا کشیده می‌شوند.
دانشمندان بر اساس محاسباتی که انجام داده‌اند، تقریبا اطمینان دارند که این ستاره دنباله‌دار آخرین بار حدود پنجاه هزار سال پیش در منظومه شمسی ظاهر شده است، اما دقیقا نمی‌دانند که چقدر به زمین نزدیک شده، و آیا اینکه انسان‌های نئاندرتال توانسته‌اند آن را مشاهده کنند یا نه.
این ستاره دنباله‌دار در حقیقت یک «کپسول زمان» متعلق به دوران شکل‌گیری منظومه شمسی حدود 4.5 میلیارد سال پیش است که بین فضای درونی و بیرونی منظومه رفت و آمد می‌کند.
دانشمندان بر این باورند که خاستگاه این ستاره دنباله‌دار «ابر اورت» است، که یک محوطه منجمد فرضی فراتر از مدار پلوتون است که تا مسافت یک چهارم ستاره همسایه ما امتداد دارد.
در جایی که این ستاره دنباله‌دار مشخصا از منظومه شمسی سرچشمه گرفته است، دانشمندان می‌گویند که ممکن است همیشه در اطراف و اکناف این منظومه باقی نماند، و اگر در جریان سفرهای طولانی خود شتاب کافی پیدا کند، ممکن است از منظومه شمسی به بیرون پرتاب شود و هرگز بازنگردد.