دلیل از بین رفتن حس بویایی در کرونا کشف شد
یکی از اولین علائمی که معمولا با عفونت کووید-۱۹ مرتبط است، از دست دادن حس بویایی است؛ اما دلیل آن چیست؟
به گزارش وقت صبح به نقل از ایسنا؛ محققان دانشگاه دوک آمریکا در مطالعه اخیرشان اظهار کردند، دلیل اصلی اینکه چرا در برخی موارد افراد پس از ابتلا به کووید-۱۹ طولانی، حس بویایی خود را از دست می‌دهند، شناسایی کرده‌اند.
محققان اظهار کردند، حمله مداوم سیستم ایمنی به سلول‌های عصبی بویایی و کاهش تعداد آن سلول‌ها، دلیل این امر است. نتایج این مطالعه بینش مهمی در مورد این مشکل آزاردهنده ارائه می‌دهد.
محققان در این مطالعه ضمن تمرکز بر از دست دادن حس بویایی، دلایل احتمالی زمینه‌ای سایر علائم طولانی کووید-۱۹ از جمله خستگی عمومی، تنگی نفس و مه مغزی را که ممکن است توسط مکانیسم‌های بیولوژیکی مشابه ایجاد شود را نیز بیان کردند.
بیشتر بخوانید: افشاگری عجیب درباره زمان شیوع کرونا در ایران!
دکتر "برادلی گلدشتاین"(Bradley Goldstein) نویسنده ارشد این مطالعه از دانشگاه دوک گفت:
یکی از اولین علائمی که معمولا با عفونت کووید-۱۹ مرتبط است، از دست دادن بویایی است. خوشبختانه، بسیاری از افرادی که حس بویایی آنها در مرحله حاد عفونت ویروسی تغییر یافته است، طی یک تا دو هفته پس از آن بویایی خود را به دست می‌آورند اما برخی از آنها اینطور نیستند.
ما باید بهتر درک کنیم که چرا برخی از افراد پس از آلوده شدن به کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ ماه ها تا سال‌ها دچار از دست دادن دائمی حس بویایی می‌شوند.
در این مطالعه، گلدشتاین و همکارانش در دوک، هاروارد و دانشگاه کالیفرنیا-سن دیگو، نمونه‌های اپیتلیال بویایی جمع‌آوری‌شده از ۲۴ نمونه حاصل از ۹ بیمار را که از کاهش بویایی طولانی‌مدت پس از کووید-۱۹ رنج می‌بردند را تجزیه و تحلیل کردند.
این رویکرد مبتنی بر بیوپسی نفوذ گسترده لنفوسیت‌های تی را نشان داد که در یک پاسخ التهابی در بافت اپیتلیوم بویایی، نقش دارند. بافت اپیتلیوم بافتی در بینی است که سلول‌های عصبی بویایی در آن قرار دارند.
نکته قابل توجه این است که این فرآیند التهابی منحصر به فرد به رغم عدم وجود سطوح قابل تشخیص کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ نیز ادامه یافته بود. علاوه بر این، تعداد نورون‌های حسی بویایی احتمالا به دلیل آسیب بافت ظریف ناشی از التهاب مداوم کاهش یافته بود.
گلدشتاین گفت: این یافته‌ها قابل توجه هستند. این فرایند تقریبا شبیه نوعی فرآیند خودایمنی در بینی است. یادگیری اینکه چه نواحی آسیب دیده‌اند و چه نوع سلول‌های درگیر هستند، گامی کلیدی به سوی شروع طراحی درمان است.
گلدشتاین با اشاره به اینکه این مطالعه در حال حاضر در آزمایشگاه او در حال انجام است، گفت: ما امیدواریم که تعدیل آن واکنش غیرطبیعی ایمنی یا ایجاد فرآیندهای ترمیم در بینی این بیماران بتواند حداقل تا حدی به بازیابی حس بویایی آنها کمک کند.