وقتی قضیه پژمان جمشیدی رسانه‌ای شد، ناخودآگاه ذهن بسیاری از روزنامه‌نگاران ورزشی به سمت یک استعداد فناشده فوتبال ایران رفت؛ استعدادی بی‌بدیل به نام مجاهد خذیراوی.
به گزارش خبرآنلاین؛ مجاهد که طی روزهای اخیر سکوت کرده و به طور کلی ترجیح می‌دهد در این سال‌ها کمتر صحبت کند، سرانجام روزه سکوت خود را شکست و با خبرورزشی پیرامون مسائل مختلف به گفت‌وگو نشست؛ از وضعیت استقلال گرفته تا اتفاقی که برای پژمان جمشیدی رخ داد و البته اوضاع خودش. توصیه می‌کنیم این گفت‌وگو را تا انتها دنبال کنید:
پژمان جمشیدی در تیم ملی همبازی‌ام بود و با هم خیلی رفیقیم. برایش آرزوی بهترین‌ها را می‌کنم و از شما می‌خواهم من را از صحبت کردن پیرامون ماجرایی که طی روزهای اخیر پای پژمان به آن باز شده، معاف کنید.
از مجاهد نخواهید در مورد قضیه پژمان صحبت کند چون خودم در این عرصه یک دردکشیده هستم و می‌دانم او چه شرایط بدی را پشت سر می‌گذارد.
البته از یاد نبریم که گاهی اوقات اتفاقات بدتر از این هم رخ داده و ختم بخیر شده است ولی امیدوارم شرایط به گونه‌ای جلو برود که فضا آرام شود و پژمان بتواند این روزهای سخت را پشت سر بگذارد.
دلم می‌خواهد یک گلایه هم از رسانه‌های محترم کنم. همیشه حرمت اصحاب رسانه را حفظ کرده‌ام ولی این سوال را مطرح می‌کنم که چرا فقط بعد از ماجرای پژمان جمشیدی یادم افتادید؟ چرا در بقیه ایام سال کسی نمی‌گوید مجاهد خذیراوی کجاست؟
آیا کسی می‌داند مجاهد در عرصه فوتبال تهران مربیگری می‌کند و همین چند ماه قبل دو تیم به سطح اول فوتبال پایتخت آورده است؟ آیا کسی می‌داند مجاهد خذیراوی شرایط مهاجرت به کانادا و سوئد را داشت اما با وجود همه مشکلات، در ایران ماند. من با وجود همه مشکلاتی که وجود دارد، هرگز دوست ندارم به مملکتم پشت کنم و به جوانان ایران در عرصه فوتبال خدمت می‌کنم
پسرم هم فوتبال بازی می‌کند و استعداد بسیار خوبی دارد. امیدوارم او بتواند حق من را از فوتبال ایران بگیرد و راه ناتمام مجاهد خذیراوی را تمام کند. این‌که می‌گویند آیا پسر مجاهد به اندازه نصف او فوتبالیست می‌شود را هم اصلا قبول ندارم. پسرم آن‌قدراستعداد دارد که نه «نصف» من بلکه «مثل» من خواهد شد.
