به گزارش وقت صبح ، هفته گذشته خبر آمد که ماهایا پطروسیان مادر خود را از دست داده است و این بازیگر عزادار شده است.
پطروسیان در فقدان مادرش چی نوشت؟
ماهایا پطروسیان بر سر مزار مادرش/ماهایا پطروسیان بازیگر سینما در پی درگذشت مادرش این متن را منتشر کرد:
از «مادر» نوشتن و گفتن، با هر ادبیاتی و هر حس و حالی هرگز نمی‌تواند گویای حال و احوال آدمی باشد، وصف مادر
به هر زبانی کامل و جامع نیست، و فقط قلب است که آن را با تمام وجود درک میکند و بس.
من در اینجا فقط میخواهم درباره مادرم به عنوان «یک زن» بگویم. در ستایش زنی که از زمانه و محیط خود جلوتر بود.
زنی قدرتمند، خودساخته و موفق، چه در زندگی و کار و چه در مادری…مادرم زندگی خود را تماماً «خود» ساخت، در زمانه‌ای که کمتر زنی تحصیلات عالی داشت، تحصیلات عالی خود را به پایان برد و مشغول به کار شد.
کاری سخت…، با پشتکار، با قدرتی عظیم، و با هوشی فوق العاده. مادرم زندگیش را آنگونه که خواست و در تصور داشت، با همین توانایی‌های منحصر به خود بنا کرد، در حالیکه از خانواده‌ای مرفه نبود، و هر آنچه بدست آورد و ساخت با همّت خودش بود…،
و برای سه فرزندش، خواهرم «شیده»، برادرم «ماکان»، و من که کوچکترین هستم، مادری نمونه و بی‌نظیر بود، هر کدام از ما را با تمام توان حمایت کرد و یاری کرد تا در زمینه‌های مورد نظرمان تحصیل کنین و بهترین‌هایی را که در توانش بود برایمان انجام داد. و از خود ما بیشتر شادمان رضایت و موفقیت هایمان، و غمگین غم‌ها یا بیماری هایمان بود.
هرسه ما بخاطر مادرم در زندگی به جایی رسیدیم که رسیدیم…و هر چه داریم از اوست.
حتی تا پیش از در گذشت پدرم، مادر کوچکترین احتیاجی و نیازی به ما نشان نداد، و خود همواره پناه و تکیه گاه ما بود. ما فقط در این سه سال آخر با تنها شدنش فرصت آن را یافتیم که گاهی، «گاهی»، با کمک‌هایی در حد رسیدگی‌های فرزند_مادر ی، قدری احساس رضایت کنیم.
تصویر مادرم برای من همیشه زنی زیبا، مدیر و دقیق و در عین حال لطیف و حساس است.
تصویر زنی با قدم‌هایی استوار و پر سرعت، که حتی من در نوجوانی و در اوج توان جسمی و ورزشکاری وقتی با او قدم میزدم، چند قدمی از او عقب‌تر بودم…، و او را از پشت میدیدم که چگونه مصمم و سریع قدم بر می‌دارد و «می رود».
جای او «مهر ماه» نازنین مان، این زن استثنایی، برای ما پر نشدنی است…، و این فقدان همیشگی خواهد بود.
