دانشمندان معمای ۲۰۰ ساله مکان یک فوران عظیم آتشفشانی را حل کردهاند. این فوران حجم زیادی از گاز را به هوا پرتاب کرد، بهگونهای که نور خورشید پوشیده و خورشیدی به رنگ آبی ظاهر شد.
فوران سال ۱۸۳۱ مقادیر زیادی گازهای گوگردی بازتابدهنده نور خورشید را آزاد کرد و دمای جهانی را حدود یک درجه سانتیگراد کاهش داد که به از میان رفتن محصولات کشاورزی و قحطیهای ویرانگر در سراسر جهان انجامید.
گزارشهای تاریخی به هوای تاریک و گرفته در این دوره اشاره میکنند، و مردم در بسیاری از مناطق نیمکره شمالی ظاهر غیرعادی خورشید را در رنگهایی مانند آبی، بنفش و سبز ثبت کردهاند.
این پدیده به دلیل پراکندگی و جذب تابش خورشیدی در ستونی متراکم از ذرات معلق آتشفشانی رخ داده بود.
دانشمندان میدانستند رویداد بزرگ اقلیمی گزارششده در این دوره ناشی از فعالیت آتشفشانی بوده است، اما تا امروز ماهیت دقیق و مکان این آتشفشان به شکل یک معما باقی مانده بود.
مقاله جدیدی که در مجله «پیانایاس» (PNAS) منتشر شد نشان داد آتشفشان زاواریتسکی در جزیره دورافتاده و غیرمسکونی سیموشیر، که اکنون منطقه مورد مناقشه روسیه و ژاپن است، عامل این فوران عظیم بوده است.
این جزیره اکنون پایگاه نظامی استراتژیک تحت کنترل روسیه است.
در این پژوهش، دانشمندان دانشگاه سنت اندروز سوابق هستههای یخی مربوط به رویداد سال ۱۸۳۱ را بررسی کردند.
ویل هاچیسون، نویسنده همکار این پژوهش، در اظهاراتی گفت «لحظهای که در آزمایشگاه این دو خاکستر را، یکی از آتشفشان و یکی از هسته یخی، کنار هم تحلیل کردیم واقعا لحظه دستیابی به کشفی بزرگ بود.»
پژوهشگران گفتند که یک «تطابق کامل اثر انگشت» بین رسوبات خاکستر در هسته یخی و نمونههای جمعآوریشده از آتشفشان زاوارتسکی شناسایی کردهاند.
دکتر هاچیسون گفت «ما شیمی یخ را با وضوح زمانی بسیار بالا تحلیل کردیم. این به ما امکان داد زمان دقیق فوران را بهار-تابستان سال ۱۸۳۱ مشخص کنیم، تایید کنیم که انفجاری عظیم بوده است، سپس خردهریزههای خاکستر را استخراج کنیم.»
او گفت «بالاخره در سالهای اخیر توانستیم قابلیت استخراج قطعات میکروسکوپی خاکستر از هستههای یخی قطبی و انجام تحلیلهای شیمیایی دقیق را توسعه دهیم. این قطعات به طرزی باورنکردنی کوچکاند، تقریبا یکدهم قطر موی انسان.»
این یافتهها نشان میدهند که این جزیره در منطقهای واقع شده که با آنکه بررسیهای کمی درباره آن صورت گرفته، اما از نظر فعالیتهای آتشفشانی منطقهای بسیار فعال و پرکار است.
این یافتهها همچنین ضرورت شناسایی منابع فورانهای مرموز بیشتری را، که در گذشته رخ دادهاند، برجسته میکند.
دانشمندان خاطرنشان کردند که اگرچه آتشفشان زاواریتسکی در منطقهای دورافتاده قرار دارد، فوران آن تاثیر قابلتوجهی بر اقلیم جهانی گذاشته و پیامدهای جدی برای جمعیتهای انسانی به همراه داشته است.
دکتر هاچیسون گفت «آتشفشانهای بسیاری از این دست وجود دارند که نشان میدهد پیشبینی زمان یا مکان وقوع فوران بزرگ بعدی چقدر دشوار خواهد بود.»
«بهعنوان دانشمند در قالب یک جامعه [علمی]، باید این را در نظر بگیریم که چگونه میتوانیم واکنش جهانی را در زمان وقوع فوران بعدی، مانند آنچه در سال ۱۸۳۱ رخ داد، سازماندهی کنیم.»
