کبوتر ابلق؛ کبوتر کشیده و قد بلند ایرانی که پا‌هایی ۱۰ سانتیمتری دارد و تبریزی‌ها عاشق آن هستند

: «کبوتر ابلق» یکی از نژاد‌های کبوتر در ایران است که به دلیل ترکیب رنگی خاص خود شناخته می‌شود. واژه «ابلق» به ترکیب رنگ‌های متضاد، معمولاً سفید با لکه‌های سیاه، قرمز، زرد یا سایر رنگ‌ها اشاره دارد. این کبوتر‌ها در شهر‌های مختلف ایران، به‌ویژه در تبریز، پرورش داده می‌شوند و به دلیل ظاهر زیبا و ویژگی‌های منحصربه‌فردشان محبوبیت زیادی دارند. 

ویژگی‌های کبوتر ابلق

، بدن کبوتر‌های ابلق معمولاً سفید است و پشت، دم و برخی قسمت‌های دیگر بدن آنها به رنگ‌های مختلفی مانند سیاه، قرمز یا زرد دیده می‌شود. این ترکیب رنگی جذاب، آنها را در میان سایر نژاد‌های کبوتر متمایز می‌کند. 

این کبوتر‌ها دارای پا‌های کشیده و پرپشت با پر‌هایی به طول حدود ۱۰ سانتی‌متر هستند که به زیبایی آنها می‌افزاید. برخی از آنها کاکل کامل نیز دارند که جلوه‌ای خاص به سر آنها می‌بخشد.

کبوتر‌های ابلق به ترکیب رنگ‌های متضاد در پر‌های خود معروف هستند. این ترکیب‌ها می‌توانند شامل رنگ‌های زیر باشند: 

سفید و سیاه: رایج‌ترین ترکیب رنگی در کبوتر‌های ابلق، ترکیب پر‌های سفید با لکه‌ها یا نواحی سیاه است. 

سفید و قرمز: برخی از کبوتر‌های ابلق دارای پر‌های سفید با لکه‌های قرمز یا قهوه‌ای هستند. 

سفید و زرد: ترکیب پر‌های سفید با لکه‌های زرد نیز در برخی از کبوتر‌های ابلق مشاهده می‌شود. 

این ترکیب‌های رنگی متنوع، زیبایی خاصی به کبوتر‌های ابلق می‌بخشد و آنها را در میان علاقه‌مندان به پرورش کبوتر محبوب کرده است. 

اندازه بدن: کبوتر‌های ابلق دارای بدنی کشیده و دراز هستند. 

شکل سر و نوک: صورتی کشیده و نوکی بلند دارند و بر روی نوک خود زائده دارند. 

رنگ چشم: رنگ چشم‌ها می‌تواند بسته به رنگ‌بندی پر‌ها متفاوت باشد. 

کبوتر‌های ابلق به دلیل توانایی پروازی خوب خود شناخته می‌شوند. مدت زمان پرواز آنها بسته به شرایط آب و هوایی، تغذیه و تمرین می‌تواند متفاوت باشد. برخی از کبوتر‌های ابلق می‌توانند تا چند ساعت به پرواز ادامه دهند. 

در شهر تبریز، کبوتر ابلق به‌عنوان یکی از نژاد‌های باکیفیت و زیبا شناخته می‌شود و پرورش‌دهندگان بسیاری به نگهداری و تکثیر آنها می‌پردازند.