به‌گزارش وقت صبح به نقل از بیتوته، آن‌ها سپس مشاهده کردند که در پاسخ به وعده‌های غذایی مختلف سلول‌های موجود در نیش سرنگ مانند پشه، روشن می‌شوند.
فقط یک زیرمجموعه سلول‌ها توسط خون واقعی و مخلوط مصنوعی محقَقان فعال شد.
بر پایه مطالعات جدید، طعم خون انسان برای پشه‌های گرسنه، شبیه کارامل طعم‌دار شده با نمک است.
تغییر طعم
اما مطالعات نشان می‌دهد، داروهای خوراکی می‌تواند عطر و طعم خون را تغییر دهد یا پنهان کند؛ بنابراین، پشه‌ها می‌توانند بیماری‌های مهلکی مانند مالاریا، دانگ و تب زرد را گسترش دهند که سالانه حداقل نیم میلیون تن را می‌کشد.
بنا بر این گزارش، دانشمندان آمریکایی می‌گویند که خون انسان برای پشه‌ها کمی شور و کمی شیرین است؛ دقیقاً مانند شیرینی‌های بسیار محبوب!
متخصصان سلول‌های عصبی پشه را که عطر و طعم متمایز و دلپذیر خون ما را حس می‌کنند، تشخیص می‌دهند.
این سلول‌های عصبی هنگامی که پشه خون را می‌مکد، تحریک شده و تکانه‌های الکتریکی ارسال می‌کنند، که اطلاعات مربوط به طعم و مزه‌ی خون ما را انتقال می‌دهد؛
بنابراین، داروهای جدید می‌توانند بالقوه، این نورون‌ها و طعم خون در پشه‌ها را تغییر دهند.
غذاهای متفاوت پشه نر و ماده
این گزارش در ادامه آورده است: در حالی که پشه‌های نر فقط شهد گل می‌خورند، پشه‌های ماده شهد گل و خون می‌خورند، زیرا برای تولید تخمک به پروتئین موجود در خون نیاز دارند؛
بنابراین پشه‌های ماده قبل از تخمگذاری باید بین شهد شیرینی که در بیشتر وعده‌های غذایی خود می‌خورند و خون، که درخوردن آن زیاده روی می‌کنند تفاوت قائل شوند.
ماده‌ها نوعی حس چشایی دارند که بطور ویژه برای تشخیص ترکیبی از حداقل چهار ماده مختلف در خون تنظیم شده است؛
ماده‌ای که برای پشه فوق العاده هیجان‌انگیز است برای انسان طعمی ندارد.
به گفته محققان، این نشان می‌دهد که پشه‌های ماده می‌توانند چیزهایی را بچشند که ما نمی‌توانیم.
پس خارج از قلمرو تجربه‌های انسانی، طعم‌های دیگری نیز وجود دارد.
دکتر لزلی بی‌ووشال در دانشگاه راکفلر در نیویورک در این باره می‌گوید:
چنین چیزی در تجربه انسانی وجود ندارد.
ما فکر می‌کنیم طعم خون در پشه‌ها یک تجربه کاملا منحصر به فرد است و برای انسان قابل دسترسی یا آشنا نیست؛
مانند توانایی زنبورهای عسل برای دیدن اشعه ماورای بنفش و خفاش‌ها برای شنیدن صداهای مافوق صوت.
تمایز بین انسان و غیر انسان
دکتر ووشال و تیم وی همچنین دریافتند که پشه‌ها می‌توانند با پاهایشان DEET دافع را تشخیص دهند.
آن ها یک گیرنده بو را شناسایی کنند که پشه‌ها برای تمایز بین انسان و غیر انسان از آن استفاده می‌کنند.
علیرغم اینکه پشه عامل اصلی انتقال بیماری به انسان است، اطلاعات کمی در مورد حس چشایی این حشره در دسترس است. پشه‌ها همانند انسان‌ها در مغز خود نیز نورون دارند.
دکتر ووشال می‌گوید:
در جایی از مغز پشه‌ی ماده، انگیزه احساس حضور انسان، پرواز به سمت او، فرود آمدن و گاز گرفتن و نوشیدن خون انسان وجود دارد.
آزمایشگاه دکتر ووشال پیش از این در سایت mosquitobrains. org که یک منبع آنلاین است، اولین نقشه مغز پشه ماده را بر اساس فناوری تصویربرداری دقیق ارائه می‌دهد، به نمایش گذاشته بود.
به این ترتیب که بازدید کنندگان با مرورگر مغز پشه، می‌توانند مناطق متمایز مغز متعلق به پشه ماده aedes aegyptgi را انتخاب و مشاهده کنند، که به آن پشه‌ی تب زرد نیز می‌گویند؛
پشه‌ی تب زرد می‌تواند ویروس‌های تب دانگ، چیکونگونیا، تب زیکا، مالاریا و تب زرد را گسترش دهد.
