هواداران فوتبال انگلیس به‌خوبی می‌دانند که جدال‌های پپ گواردیولا و میکل آرتتا در سال‌های اخیر معمولاً با ساختاری مستحکم و محافظه‌کارانه همراه بوده است؛ رقابت‌هایی کم‌هیجان که بیشتر بر تاکتیک‌های دفاعی استوارند. تقابل اخیر دو تیم هم از این قاعده مستثنی نبود با این تفاوت که این بار خود گواردیولا بود که پس از گل زودهنگام تیمش به رویکردی دفاعی و بسته پناه برد.
پس از گل دقیقه ۹ سیتی سرمربی اسپانیایی با تغییر سیستم و ورود ناتان آکه و نیکو گونزالس تیمش را به شکل پنج‌دفاعه درآورد تا مانع فشار آرسنال شود. با وجود این تدابیر مارتینلی در دقایق پایانی موفق به گلزنی شد و نشان داد که سیتی در این بازی چیزی فراتر از مقاومت و وقت‌کشی در خط حمله نداشت.
آمار مسابقه هم گویای تغییر شگفت‌انگیز در رویکرد پپ بود: ۳۲.۸ درصد مالکیت توپ کمتر از ۳۰۰ پاس و تنها هشت لمس توپ در محوطه جریمه حریف؛ آماری که در ۶۰۰ بازی تیم‌های گواردیولا سابقه نداشت. سرمربی‌ای که زمانی گفته بود حاضر است کنار برود تا مالکیت کمتری نسبت به حریف نداشته باشد این بار اعتراف کرد شرایط سخت و فشار بازی‌ها او را مجبور به تغییر کرده است.
این رفتار گواردیولا یادآور سخنان ژوزه مورینیو است که گفته بود مربیان نباید قربانی اصرار به ایده‌های خود شوند. حتی یکی از بزرگ‌ترین نظریه‌پردازان فوتبال مدرن نیز پذیرفته که برای عبور از بحران‌ها عملگرایی گاهی تنها راه است؛ مشابه آنچه کارلو آنچلوتی با رئال در مسیر قهرمانی لیگ قهرمانان ۲۰۲۴ انجام داد.
جالب آنکه این تنها مورد در فصل جاری نبود. در پیروزی سه‌گله مقابل منچستریونایتد نیز سیتی بیشتر به ضدحملات تکیه کرد و اجازه داد حریف مالک توپ باشد. کاهش میانگین فاصله خط دفاعی سیتی از دروازه نسبت به فصل قبل (از ۳۵ متر به ۲۶ متر) به‌خوبی تغییر استراتژی پپ در این فصل را نشان می‌دهد.
اگرچه سیتی همچنان در بسیاری از مسابقات با سبک کلاسیک گواردیولا بازی می‌کند و اوضاع تیم بهتر از فصل گذشته به نظر می‌رسد اما این بازی خاص نشان داد مربیان بزرگ اروپا هم بسته به شرایط روز آماده‌اند فراتر از اصول همیشگی‌شان تصمیم بگیرند؛ رویکردی که شاید زیبا نباشد اما می‌تواند سرنوشت یک فصل را تغییر دهد.
