دیداری که در کنار درخشش شاگردان آرنه اسلوت صحنه بازگشت جنجالی ترنت الکساندر آرنولد با پیراهن رئال و واکنش سرد و پر از طعنه هواداران لیورپول نیز بود؛ شبی که فوتبال و احساس در مرسی‌ساید به اوج رسید.
آرنه اسلوت و شاگردانش بهترین بازی ممکن را برای رقم زدن برترین نمایش فصل خود انتخاب کردند: جدال با رئال مادرید در آنفیلد مقابل چشمان ترنت الکساندر آرنولد. ستاره انگلیسی اگرچه که در دقایقی کوتاه در پایان بازی برای رئال به میدان رفت اما توجهات همه را با توجه به سوت‌های کرکننده هواداران لیورپول به خود جلب کرده بود. از همان دقایق اول و بر اساس تنش بازی مشخص بود که لیورپول انگیزه‌های متفاوتی برای پیروزی در این مسابقه دارد و از لحاظ تاکتیکی هم تیم اسلوت نمایش درخشان خود را برای این بازی کنار گذاشت. کانر بردلی به عنوان جانشین آرنولد بیش از هر بازیکنی در این مسابقه بازپس‌گیری توپ و پاس موفق در یک‌سوم نهایی زمین داشت و خط دفاعی این تیم وینیسیوس و امباپه را به اسارت درآوردند؛ به طوری که این دو بازیکن موفق به ثبت حتی یک شوت در چهارچوب هم نشدند. استفاده از ویرتز در سمت چپ خط حمله و ایجاد برتری عددی در میانه زمین دیگر راهکار سرمربی هلندی برای رقم زدن یک نمایش قاطع و مسلط در آنفیلد بود که حالا می‌تواند مسیر فصل لیورپول را به طور کامل تغییر دهد.
برخلاف لیگ برتر لیورپول نسخه لیگ قهرمانان جنگندگی و تنوع تاکتیکی بالایی دارد و روی ضربات ایستگاهی نیز خطرناک بودن خود را نشان داده و توانسته در ۴ مورد روی این ضربات گلزنی کند. در طرف مقابل ضعف همیشگی رئال مادرید برای دفاع روی ارسال‌ها و شروع مجدد علاوه بر ضعف در پرسینگ با حضور همزمان بلینگام وینیسیوس و امباپه خود را نشان داد. همچنان و حتی با وجود پیروزی در ال‌کلاسیکو تردیدهای زیادی درباره ایده‌های آلونسو در بازی‌های بزرگ و میزان تاکتیک پذیری ستارگان گرانقیمت خط حمله رئال وجود دارد. با این حال نکته خاطره‌انگیز این بازی نه عملکرد فنی لیورپول و آچمز شدن رئال بلکه استقبال عجیب قرمزها از آرنولد در مرسی‌ساید بود؛ جایی که به او یادآوری شد خیانتکاران همواره برخلاف شعار باشگاه تنها قدم خواهند زد.
