الهلال، الاهلی و النصر عربستانی، با دلار‌های نفتی‌شان ستاره‌هایی مثل رونالدو، نیمار، محرز و فیرمینو را خریدند. انگار فوتبال اروپا را با جایش خریدند. حالا قهرمانی آسیا، برایشان نه یک آرزو، بلکه یک انتخاب ساده شده. حالا هم از چهار تیم برتر لیگ نخبگان سه تا همین‌ها هستند. همین‌ها که وقتی به پرسپولیس سه گل در یک نیمه می‌زنند و در نیمه دوم کمی بازی را شل می‌کنند توسط هوادارانشان هو می‌شوند! همین‌ها که استقلال‌ها مثل آب خوردن از جلوی پا برمی‌دارند! یادش بخیر ناصر حجازی می‌گفت تا ۲۰ سال آینده قهرمانی آسیا را نمی‌بینیم. تازه اون موقع که حجازی این حرف‌ها را زد هنوز فاصله یک دهم امروز هم نبود. نه اینکه هنری کرده باشند، فقط پول را آن‌جور که باید خرج کردند. در مقابل، باشگاه‌های ایرانی هنوز درگیر بدهی‌های ۵ سال پیش‌اند؛ با مدیرانی که فوتبال را بیشتر شبیه اداره مدرسه دولتی می‌بینند. اینجا هنوز بحث این است که زمین تمرین هست یا نیست، آن‌طرف دنیا بازیکن با جت شخصی تمرین می‌رود. الان النصر به نیمه‌نهایی رسیده، الهلال و الاهلی هم همینطور، اما باشگاه‌های ایرانی باید با افتخار از صعود به پلی‌آف حرف بزنند. نه تنها پول نداریم، بلکه همین بی‌پولی را هم اشتباه خرج می‌کنیم. حالا بگویید با کدام منطق باید به قهرمانی آسیا فکر کرد؟
وقتی هزینه‌ی خرید یک بازیکن معمولی آنها، معادل بودجه سالانه ۴ باشگاه ایرانی است، دیگر بازی جوانمردانه هم فقط یک شوخی تلخ است. فوتبال ایران از عربستان و شرق آسیا عقب مانده؛ نه فقط در پول، بلکه در فهم مدیریت و حرفه‌ای‌گری؛ و بدتر اینکه هنوز خیال می‌کنیم با شعار و غیرت خالی می‌توانیم قهرمان شویم. فوتبال ایران تغییرات اساسی نیاز دارد خیلی اساسی‌تر از این حرف‌ها!
منبع: فرهیختگان
