تیم ملی هلند با وجود نمایشی نه‌چندان درخشان یک گام دیگر به جام جهانی ۲۰۲۶ نزدیکتر شد. شاگردان رونالد کومان در زمین مالت به پیروزی ۴-۰ دست یافتند؛ نتیجه‌ای که بیش از آن‌که نشان از برتری فنی تیم رونالد کومان باشد حاصل برتری فردی ستاره‌های گران‌قیمت هلندی و اشتباهات حریف بود.
در فضای بی‌هیجان ورزشگاه تا‌قلی بازی بیشتر به تمرینی کسل‌کننده شباهت داشت. داور کروات دویه استروکان سه بار برای هلند پنالتی گرفت که یکی از آن‌ها با تصمیم VAR لغو شد. کودی خاکپو دو بار از روی نقطه پنالتی گل زد و در گل سوم هم با پاس هوشمندانه‌اش برای تیجانی رِیندرز نقش اصلی را داشت. گل چهارم را ممفیس دیپای در وقت‌های تلف‌شده با ضربه سر زد تا برد کامل شود اما شادی بازیکنان سرد و کوتاه بود.
ترکیب اولیه کومان مطابق انتظار بود: ووت وِخهورست در نوک حمله و زوج دِنزل دومفریس – جرمی فریمپونگ در سمت راست با حضور یوریِن تیمبر کنار فن‌دایک در قلب دفاع. با این حال هماهنگی در حملات وجود نداشت و دومفریس ناچار بود از رفت‌و‌آمدهای همیشگی‌اش پرهیز کند تا مزاحم فریمپونگ نشود. وِخهورست یک بار دروازه مالت را باز کرد اما گلش به دلیل آفساید مردود شد و سپس با تصمیم عجیب داور همان صحنه به پنالتی‌ای تبدیل شد که خاکپو آن را گل کرد.
با وجود گل زودهنگام ریتم بازی هلند کند بود. بازیکنان زیاد توپ را نگه می‌داشتند و در فضاهای تنگ بی‌دلیل دریبل می‌زدند. مالت که پس از شکست ۸-۰ در دیدار قبلی با رویکردی بسته‌تر بازی می‌کرد چند بار هم خطرساز شد و حتی در آغاز بازی با اشتباه فن‌دایک تا آستانه گل پیش رفت.
در نیمه دوم دوباره پنالتی دیگری نصیب هلند شد که خاکپو آن را هم گل کرد و بعد پاس گل سوم را برای رِیندرز فرستاد. دیپای در پایان حساب کار را ۴-۰ کرد تا آمارش در تیم ملی به ۵۳ گل در ۱۰۵ بازی برسد. با این حال نمایش تیم کومان در مقابل تیمی در رده۱۶۶ ام جهانی قانع‌کننده نبود؛ بردی الزامی بی‌درخشش و تنها یک قدم دیگر در مسیر جام جهانی.
