به گزارش وقت صبح ، پریناز ایزدیار که در این تصویر با یکی از هوادارنش عکس گرفته است، به عنوان حجاب تنها کلاهی بر سر دارد.
نقدی بر بازی‌ها در فیلم ملاقات خصوصی
کارگردان در چینش بازیگران و بازی گیری از آن‌ها عملکرد موفقی داشته و به جز ایمان (برادرش) بقیه توانسته‌اند از این آزمون سخت بیرون آمده مخاطب را تحت تاثیر قرار دهند.
پریناز ایزدیار که نقشی مشابه سمیه (ابد و یک روز) را به عهده داشت موفق شده از زاویه‌ای دیگر دختر فداکار خانوادهایی فقیر را جوری بازسازی کند که کمتر نشانی از سمیه تقدیر گرای آن فیلم ببینیم و با عشق معصومانه‌اش رنگی دیگر به آن دختر رنج کشیده بخشد.
هوتن شکیبا که در سال‌های اخیر انتخاب نخست کارگردان‌ها برای ایفای نقش عشاق جوان است اینجا کار سخت‌تری دارد و در سکانس‌های نخست صرفاً با اتکا به صدای پرجذبه و شوخ و شنگی‌های خاص خودش از پروانه دلبری می‌کند.
او وقتی توانست قلاب عشقش را در دل پروانه گیر دهد با سیمای جذابی که سبیلی هم به آن اضافه کرده، از خودش شخصیتی ارائه می‌دهد که جنتلمنی تحصیل کرده است و اشتباهی پشت میله‌ها جای گرفته.
بنابراین مخاطب همواره در صحت رفتارهای عاشقانه‌اش تردید دارد.
پیام احمدی‌نیا با نفوذ کلام و شخصیت کاریزماتیک (جذاب)، کامران بی‌رحمی آفریده و نادر فلاح علیرغم کلیشه‌ای بودن نقش باز هم جذاب است و مخاطب را با خود همراه می‌کند.
سیاوش چراغی‌پور که همواره نقش آدم‌های متشخص را بازی می‌کرد ریسکش جواب داده و در نقش پدری زندانی پذیرفتنی است.
ریما رامین فر هم با آن گریم مناسب توانسته زنی از طبقه پایین که برای رهایی از گذشته خود دست به هرکاری می‌زند را بباوراند.
