به گزارش وقت صبح به نقل از ورزش سه، فوتبال آسیا از دهه نود میلادی به صورت مرتب نمایندگانی را در لیگ‌های معتبر اروپایی داشته است. از هیده‌توشی ناکاتا تا علی دایی که فینال چمپیونزلیگ را هم با بایرن مونیخ تجربه کردند. در همین سال‌ها بود که حضور بازیکنان آسیایی در اروپا پررنگ‌تر شد و مهدوی‌کیا، عزیزی و باقری فقط از ایران وارد فوتبال اروپا شدند.
با شروع قرن جدید تعداد لژیونرهای آسیایی بیشتر شد. حضور بازیکنی چون فان ژیایی در کریستال پالاس، شینجی اونو در فاینورد و شونسوکه ناکامورا و رحمان رضایی در سری‌آ ایتالیا از انتقال‌های جدید و جذاب به حساب می‌آمد.
در ادامه نوبت به حضور بازیکنانی چون علی کریمی و پارک جی سونگ در بایرن مونیخ و منچستریونایتد رسید. جابجایی‌های فوق‌العاده بزرگی که اعتبار جدیدی به فوتبال آسیا داد.
در همه این سالهای آخر بازیکنانی چون کاگاوا، ناگاتومو با بازی در سطح اول فوتبال اروپا و رقابت‌هایی اروپایی پرچم را بالا نگه داشتند تا نوبت به ظهور فوق‌ستاره‌ای جدید رسید؛ سون هیونگ مین!
بازیکنی کم‌نظیر در تاریخ فوتبال کره که برای مدتی تمام توجه معطوف شده به آسیایی‌ها در او خلاصه شد. هرچند بازیکنانی چون یوشیدا، مینامینو، تامیاسو و آزمون هم با حضور در تیم‌های بزرگ و یا درخشش مقطعی و بعضا ادامه‌دار برای مدتی در کانون اخبار قرار گرفتند، اما تنها بازیکنی که در یکی دوسال اخیر پا به پای سون و حتی در مواقعی بالاتر از او توانسته نگاه‌ها را به خودش جلب کند، کسی نیست جز مهدی طارمی!
به همین بهانه مقایسه‌ای آماری خواهیم داشت از عملکرد این فصل دو فوق‌ستاره آسیایی شاخص این روزهای فوتبال اروپا که در ادامه آن را خواهید دید.
* مهدی طارمی
مهاجم بوشهری تیم پورتو، بدون تردید بهترین فصل فوتبالی خود را پشت‌سر می‌گذارد. مهدی که بعد از رفتن لوییز دیاز، به عنصر اصلی خط حمله پورتو تبدیل شده و برنامه‌های هجومی شاگردان کونسیسائو حول محور او می‌چرخد، ۲۸ بار در لیگ پرتغال برای سفیدآبی‌ها به میدان رفته است.
حاصل عملکرد او، آمار استثنایی ۱۸ گل و ۱۳ پاس گل بوده است. مهدی شش بار هم در لیگ قهرمانان اروپا برای تیمش بازی کرد که حاصل آن یک پاس گل و یک گل تماشایی برابر لیورپول بود.
از چهار دیداری که در چارچوب جام حذفی برای پورتو انجام داد هم آمار یک گل و دو پاس گل برجا ماند. با حذف از چمپیونزلیگ، طارمی به ماجراجویی در لیگ اروپا هم مشغول شد و آنجا هم در سه مسابقه، یک گل و یک پاس گل را ثبت کرد.
آلیانز کاپ پرتغال، رقابت‌های دیگری بود که طارمی در یک بازی از آن شرکت کرد و در همان یک مسابقه، برای تیمش گل زد.
* سون هیونگ مین
ستاره بی‌جانشین کونته در تاتنهام، بهترین زوج ترکیبی تاریخ لیگ جزیره را با هری کین ساخته است. او که سابقه حضور در فینال چمپیونزلیگ را هم دارد، در چهار تورنمنت مختلف برای تاتنهام در این فصل بازی کرده است.
۱۷ گل و ۷ پاس گل، حاصل ۲۹ بازی او در لیگ جزیره تا اینجای فصل است. سون در ۴ بازی‌ای که در جام اتحادیه برای تاتنهام انجام داد توفیقی به دست نیاورد ولی در سه بازی لیگ کنفرانس اروپا توانست یک گل و یک پاس گل را به ثبت برساند هرچند در مرحله انتخابی این رقابت‌ها در یک مسابقه‌ای که انجام داد گلی به ثمر نرساند. دو بازی سون در اف‌ای کاپ هم حاصل چندانی برای او نداشت.
با نگاهی به مجموع عملکرد دو بازیکن در این فصل، درمی‌یابیم سون در ۳۹ مسابقه‌ای که در این فصل برای سفیدهای لندن به میدان رفته، ۱۸ گل به ثمر رسانده و ۸ پاس گل نیز به نام خودش ثبت کرده است تا در مجموع ۳.۰۱۲ دقیقه‌ای که بازی کرده، میانگین هر ۱۶۷ دقیقه یک گل و هر ۳۷۶ دقیقه یک پاس گل را از خودش برجا بگذارد.
از طرف دیگر عملکرد مهدی طارمی نشان می‌دهد ستاره جنوبی فوتبال ایران، در ۴۲ مسابقه‌ای که برای تیمش انجام داده، توانسته ۲۲ گل و ۱۷ پاس گل را به اسم خودش ثبت کند تا با توجه به ۳.۰۶۸ دقیقه‌ای که برای تیمش به میدان رفته، میانگین هر ۱۳۹ دقیقه یک گل و هر ۱۸۰ دقیقه یک پاس گل را به خودش اختصاص دهد.
جمع بندی
در مجموع، طارمی هر ۷۹ دقیقه یک بار توانسته با گلزنی یا دادن پاس گل، روی گل‌های به ثمر رسیده تیمش نقش ایفا کند و این در حالی است که سون، هر ۱۱۵ دقیقه یک بار روی گل‌های تیمش تاثیر گذاشته است.
هم‌چنین در بخش بازی‌های ملی، طارمی در ده بازی برای ایران، ۷ گل به ثمر رساند و ۲ پاس گل به هم‌تیمی‌هایش داد که شاید اگر در مقطعی با سرمربی تیم ملی دچار سوتفاهم نشده بود، نه‌تنها آمار ملی بهتری داشت که آن افت چند هفته‌ای در بخش باشگاهی را هم متحمل نمی‌شد. سون نیز در ده مسابقه‌ای که برای تیم ملی کره انجام داده ۵ گل به ثمر رسانده که دو تای آن‌ها برابر تیم ملی ایران بوده است.
در مجموع آمار نشان می‌دهد مهدی طارمی در این فصل از رقابت‌ها آمار بهتری نسبت به سون هیونگ مین به ثبت رسانده. هرچند این مقایسه فقط از نظر تعداد گل و پاس گل بوده و بدون شک فاکتورهای دیگری نیز در آن دخیل است که شاید بهتر باشد در نگاه کلی به آن‌ها نیز توجه داشته باشیم.
موضوعاتی چون تفاوت کیفیت لیگ‌های انگلیس و پرتغال که طبیعتا کار سون از این نظر سخت‌تر است. اما از طرف دیگر طارمی در این فصل در چمپیونزلیگ و لیگ اروپا هم کیفیت خودش را نشان داد.
موضوع دیگری که شایسته توجه است، تفاوت کیفیت فنی هم‌تیمی‌های این دو فوق ستاره است. همانطوری که کیفیت لیگ جزیره از لیگ پرتغال بیشتر است، مشخصا کیفیت بازیکنی چون اوانیلسون با همه شایستگی‌هایش با اعجوبه‌ای چون هری کین قابل مقایسه نیست.
