ارسال کارت پستال روشی ارزان برای اطلاع رسانی شخصی بود. در سالهایی که ارتباط از طریق تلفن سخت و یا غیر ممکن بود، ارسال کارت پستال روشی ارزان برای اطلاع دادن از وضعیت خود به دیگران محسوب می شد. کارت پستال نیازی به پاکت نداشت و با الصاق تمبر قابل ارسال بود. کارت پستال ها در تهران در سالهای دهه ۱۳۵۰ توسط ناشرانی چون کاشانی، پرسپولیس و رمضانی منتشر و در خرازی ها، لوزام التحریر فروشی ها و در مقابل ادارات پست توسط دستفروشان عرضه می شد. روی کارت پستال تصاویری از مناظر شهری، امکان مذهبی، شخصیت های مذهبی، سیاسی و حتی ستارگان سینما و موسیقی چاپ می شد.
پشت کارت ها جای الصاق تمبر، نشانی گیرنده و نشانی فرستنده و چند خط برای نوشتن پیام مشخص بود. ناشران کارت پستال اغلب محل و یا نام فرد دریافت کننده کارت پستال را در پشت آن ذکر می کردند.
بیشترین مصرف کارت پستال ها در هفته‌های پایان اسفند و آغاز فروردین برای تبریک سال نو بود. از اواخر بهمن مجموعه های جدید کارت پستال به بازار کی آمد و در محل های فروش و پشت ویترین ها چیده می شد. سالنامه ها و تقویم ها در کنار کارت پستال ها و تمبرها از کالاهای مخصوص نوروزی محسوب می شدند که اکنون تقریبا نیمی از آنها از چرخه تولید و مصرف خارج شدند.
مجموعه ای از کارت پستال های مناظر شهر تهران را تماشا کنید که در دهه ۱۳۵۰ منتشر شده است.
