شباب‌الاهلی امارات این هفته در فینال لیگ کاپ امارات به مصاف الجزیره رفت و با نتیجه ۲بریک شکست خورد. تنها گل شباب‌الاهلی را در این مسابقه سردار آزمون به ثمر رساند و آن را در آغوش پدرش جشن گرفت، هرچند این گل برای قهرمانی تیمش کافی نبود تا یک شب تراژیک برای آنها رقم بخورد.
آزمون، اما ۲۴ ساعت بعد از پایان این مسابقه، یک پست اینستاگرامی در مورد بازی منتشر کرد که یک بخش بحثبرانگیز داشت: «شباب‌الاهلی تنها تیمی است در تمام زندگی‌ام که از صمیم قلب عاشق آن هستم و حتی حاضرم برای آن بمیرم.»
البته که تعهد به تیم خیلی هم چیز خوبی است و اصلا از مصادیق کسب حلال و رزق پاک به شمار می‌رود، اما اینکه یک ستاره تیم ملی ایران چنین اعتبار بزرگی به یک باشگاه معمولی اماراتی بدهد، کمی جای بحث دارد. خوب است که سردار هر چه در توان دارد برای شباب‌الاهلی بگذارد، اما اینکه تعابیری همچون «تنها تیم زندگی‌ام که عاشق آن هستم» یا «حاضرم برایش بمیرم» را پای این تیم بریزد، اغراق‌آمیز و دوست‌نداشتنی به نظر می‌رسد.
موضوع جالب‌تر می‌شود اگر بدانیم این نخستین باری نیست که آزمون از چنین تعابیری برای تمجید از باشگاه‌هایش استفاده می‌کند؛ چه اینکه مهاجم ایرانی پس از پیوستن به رم ایتالیا هم بار‌ها جملات مشابهی به زبان آورد و از جمله عینا گفت: «حاضرم برای رم بمیرم.» خلاصه اینکه روشن نیست سردار بالاخره برای چند تا تیم می‌خواهد بمیرد، اما کلا یکی از مشکلات‌مان با این نسل از بازیکنان فوتبال کشور آن است که انگار برداشت درستی از کلمات ندارند و همین‌طور بی‌محابا و اغراق‌آمیز از آنها استفاده می‌کنند. کاش آنها با درک دقیق‌تر از جایگاه اجتماعی‌شان، قدری سنجیده‌تر حرف می‌زدند و عمل می‌کردند.
با همین سهل‌انگاری و بی‌دقتی است که یکی مثل سردار آزمون از علیرضا بیرانوند به عنوان بهترین دروازه‌بان تاریخ یاد می‌کند یا پشت میکروفن هواپیما به افتخار امیر قلعه‌نویی ترانه «تولدت مبارک» می‌خواند. فقط کافی است یک جست‌وجوی ساده در فضای مجازی و پایگاه‌های اینترنتی ورزشی انجام بدهید تا دستگیرتان شود چه میزان از مردم از چنین رفتار‌هایی نزد این گروه از ملی‌پوشان مستاصل و کلافه هستند. در حقیقت دافعه‌ای که اینها ایجاد کرده‌اند گریبان تیم ملی را گرفته و از محبوبیت آن تیم نیز کاسته است.
فرنگی‌ها به چیزی که این نسل از ستاره‌های فوتبال ما ندارند، می‌گویند «پرنسیپ». معادل فارسی آن شاید بشود اصول و قواعد اخلاقی و حرفه‌ای. کاش یاد بگیرید برای هر چیزی نمیرید؛ مخصوصا یک تیم باشگاهی اماراتی! تازه هنوز فراموش نکرده‌ایم که مهدی قائدی در رفتاری سوپر آماتور، چگونه بعد از گلزنی برای تیم ملی ایران در بازی با امارات، از هواداران میزبان عذر خواست، چرا که در آن کشور مشغول بازی است! این چه کار‌هایی است می‌کنید واقعا؟
