به گزارش اطلاعات‌آنلاین، تقریبا از زمانی که خودروسازی در کشور راه افتاده، انتقادهایی هم به کیفیت خودروها و هم به سازوکار فروش و تحویل محصولات کارخانه‌های خودروسازی وجود داشته. در نمونه‌ای جالب که به سال ۱۳۵۷ بازمی‌گردد، روزنامه «آتش» در سلسله مطالبی به انتقاد از کارخانه «ایران‌ناسیونال» یا «ایران‌خودرو» امروزی می‌پرداخت. این روزنامه که به مدت ۱۶ سال تا تاریخ ۲۲ آبان ۱۳۵۷ منتشر می‌شد، در دروه جدید خود که از این تاریخ شروع به کار کرد، بیشتر از گذشته به موضوعات اقتصادی و وضعیتی که در کارخانه‌ها و صنایع و شرکت‌های بزرگ تجاری وجود داشت توجه نشان می‌داد. گزارش‌های دوره جدید «آتش» رویکردی افشاگرانه از مسائل و مشکلات اقتصادی جاری در کشور داشت که البته گاه مشخص بود مبتنی بر اسناد دقیق و شواهد مستدل هم نیست و بیشتر بر شنیده‌ها و موضع‌گیری‌های شخصی تکیه داشت.
اما در یک مورد جالب، این روزنامه با انتشار گزارش‌هایی درباره تحویل نشدن به‌موقع پیکان‌های یکی از نمایندگی‌های «ایران‌ناسیونال» است. مسئولان این کارخانه که اصلا دوست نداشتند در شرایطی که وضع مملکت تغییر کرده بود و اخبار فساد و ناکارآمدی کارخانه‌های صنعتی می‌توانست تبعات سنگینی به دنبال داشته باشد، به سرعت به آن واکنش نشان دادند.
روزنامه «آتش» با سند و مدرک از تحویل نشدن به موقع پیکان‌های خریداری‌شده از نمایندگی شماره ۳۷ به خریداران خبر داده بود که واکنش فوری «ایران‌ناسیونال» را در پی داشت. جالب است که گویا نمایندگی مزبور به ۶۴ نفر از خریداران خودروی‌شان را تحویل داده بوده، ولی شخصی به اسم فاطمه محمدعلی زنگنه که خودرو تحویل نگرفته با روزنامه مکاتبه کرده و این موضوع را با سند و مدرک به اطلاع روزنامه «آتش» رسانده بوده است. روزنامه هم به انتشار مدارک این بانو مبادرت می‌کند و کفایت مسئولان «ایران‌ناسیونال» را زیر سوال می‌برد. بعد از چاپ این خبر، مسئولان نمایندگی «ایران‌ناسیونال» در اسرع وقت خودروی این بانو را تحویل می‌دهند و مدارکش را برای روزنامه ارسال می‌کنند تا نشان دهند که در انجام وظایفشان قصور نکرده‌اند و به‌محض اطلاع از مشکل ارباب‌رجوع در حل آن اهتمام ورزیده‌اند. روزنامه هم بعد از اینکه مدارک تحویل خودرو به خریدار را می‌بیند، در مطلبی این موضوع را انعکاس می‌دهد.
جالب است که «ایران‌ناسیونال» سعی نکرده به شیوه‌ای که سال‌هاست خیلی متداول شده با بی‌اعتنایی یا صدور جوابیه‌ای تندوتیز بخواهد روزنامه منتقد را به سکوت و انصراف از ادامه پیگیری ماجرا وادار سازد. مشکلی وجود داشته که روزنامه بنا بر وظیفه ذاتی‌اش به آن اشاره کرده و مسئولان کارخانه ایران ناسیونال هم تنها راه خواباندن غائله را حل مشکل خریدار و رسیدگی به شکوائیه او دانسته‌اند و بعد با ارائه اطلاعات بیشتر به روزنامه درصدد برآمده‌اند که نشان دهند حل مشکل خریداران خودرو برایشان اهمیت دارد.
کل قضیه خیلی ساده است. مشکلی وجود داشته، روزنامه به آن اشاره کرده، چون رسانه‌ها مهم بوده‌اند، مرجع مورد نقد به دست‌وپا افتاده و مشکل را حل کرده و روزنامه هم در آخر خبر حل مشکل را پوشش داده. این رویه‌ای است که سال‌هاست در مطبوعات و رسانه‌های ما دیگر پیگیری نمی‌شود.
