اتلتیکو مادرید به یک تحول نیاز داشت تا نکات مثبت دیده‌شده در سه بازی ابتدایی که از آن فقط دو امتیاز گرفته بود را تقویت کند.
با غیبت دو بازیکن کلیدی آلمادا و بائنا و بازگشت پس از وقفه بازی‌های ملی شرایط برای رویارویی با ویارئال تیمی قدرتمند چندان مساعد نبود. اما تیم سیمئونه در چنین موقعیت‌هایی وقتی تحت فشار است و در ورزشگاه متروپولیتانو با حمایت هوادارانش بازی می‌کند بهترین عملکرد خود را نشان می‌دهد.
اتلتیکو اولین پیروزی فصل خود را با گل‌های باریوس و نیکو گونزالس بازیکن تازه‌وارد در ابتدای هر نیمه به دست آورد. این برد نشان‌دهنده تیمی تهاجمی‌تر با فشار بالا و شدت بیشتر در پرسینگ بود؛ ویژگی‌هایی که در بازی‌های قبلی غایب بودند. هرچند دفاع همچنان شکننده به نظر می‌رسد اما کسب امتیاز برای تیمی که به شدت به آن نیاز داشت نقطه قوتی برای پیشرفت است. این پیروزی مقابل ویارئال تیمی با کیفیت و بازیکنان خوب ارزش بیشتری پیدا می‌کند.
اتلتیکو بازی را با پرس شدید آغاز کرد و از اشتباهات حریف بهره برد. گل اول نتیجه همکاری باریوس و خولیان آلوارز بود که با یک ضربه زیبا دروازه را گشود. ویارئال با سبک همیشگی خود سعی در بازی‌سازی از عقب زمین داشت اما تحت فشار اتلتیکو فرصت‌های کمی خلق کرد. هرچند در نیمه اول موقعیت‌های خطرناکی برای هر دو تیم ایجاد شد از جمله شوت مولریو که به تیر دروازه برخورد کرد.
در نیمه دوم خولیان آلوارز به دلیل خستگی و کارت زرد از بازی خارج شد تا برای بازی بعدی در لیگ قهرمانان برابر لیورپول آماده بماند. نیکو گونزالس با ضربه سر خود گل دوم را به ثمر رساند و نشان داد چرا سیمئونه به او علاقه دارد. بازی با مصدومیت هانکو و لونورمان به پایان رسید اما این پیروزی روحیه‌بخش نقطه عطفی برای اتلتیکو بود.
