ریسک، مصدومیت بدموقعه و هدر دادن فرصت‌های طلایی را می‌توان مثلث ناکامی مهدی طارمی، بهترین لژیونر فوتبال ایران دانست. طارمی در ۲۱۲ بازی برای پورتو ۱۱۲ گل به ثمر رساند و ۶۱ پاس گل داد تا به عنوان یکی از اساطیر باشگاه بزرگ پرتغالی راهی سری‌آ شود. اما دوران طلایی ماشین گلزنی ایرانی با انتخاب اینتر، قهرمان سری‌آ به پایان رسید. او در ۳۷ بازی برای اینتر که در ۸۰ درصد بازی‌ها به عنوان یار ذخیره وارد میدان شد تنها ۳ بار گلزنی کرد آن هم دوبار از ذوی نقطه پنالتی تا زیر تیغ انتقادات تند رسانه‌های دنیا ایتالیا قرار بگیرد. افت شدید بهترین لژیونر فوتبال ایران را می‌توان در ۳ دلیل بررسی کرد.
طارمی در شرایطی مرد اول پورتو بود که این ریسک را قبول کرد به عنوان مهاجم سوم اینتر در کنار مارتینز و تورام بهترین زوج خط حمله سری‌آ بازی کند. دومین دلیل افت بهترین لژیونر ایران را می‌توان مصدومیت‌های بد موقع و دردی که در طول فصل همراه این بازیکن بود و اجازه نمی‌داد ستاره تیم ملی ایران توانایی ۱۰۰ درصدی خود را نشان دهد، باشد. در پایان، فرصت‌های متوالی که اینزاگی برای بازگشت به اوج به طارمی می‌داد ولی مهاجم ایرانی نتوانست در بزنگاه‌ها مثل دوران پورتو گلزنی کند تا جایگاه خود را از دست دهد و اکنون با هجمه گسترده از سوی رسانه‌های ایتالیا منتظر پایان کارش با اینتر در اولین فصل حضورش است.
