برای رسانه‌های ایرانی اسفند ماه زمان فرستادن خبرنگار به بازار بود تا گزارشی از خریدهای نوروزی در مجله یا روزنامه منتشر کنند. مجله اطلاعات هفتگی در شماره ۷۰۶ مورخ ۲۰ اسفند ۱۳۳۳ گزارشی از بازار شب عید منتشر کرده. از نکات جالب این گزارش توصیفاتی از وضعیت مشاغلی است که سالهاست به فراموشی سپرده شده‌اند، اما ۷۰ سال پیش صاحبان این مشاغل در اسفند ماه شلوغترین محل‌های کسب بازار تهران بودند. توصیف خبرنگار را بخوانید و عکس‌هایی عکاس مجله اطلاعات هفتگی از پارچه فروشی‌ها را تماشا کنید.
«آقا مهدی فروشنده کیلوئی لاله‌زار از ساعت۸ صبح تا ساعت۹ شب به طور مداوم با خانم ها سروکله می‌زند و رفقا اسمش را بلبل کیلوئی گذاشته اند. آقامهدی می‌گفت: این شب عیدی دیگه خیلی خسته شدیم. کاروبار ما این‌روزها خیلی زیاده و از بس که متلک گفتیم و متلک شنیدیم هم گوشمان پر شده و هم خنده از لبمان نمی‌افته اما از شما چه پنهان همه خانمها هم اهل خنده و خوشمزگی نیستند. با خیلی ها باید جدی حرف زد. پناه بخدا از لنگه کفش و فحش خواهر و مادر! در همان یک ربع ساعتی که من پشت دست آقا مهدی ایستاده بودم با لطائف الحیل یک طاقه پارچه فروخت و با اینکه توی انبار ۱۰ طاقه از همان جنس موجود داشت مع الوصف برای گرم کردن بازار به خانمها می‌گفت چون از این جنس دیگه نداریم به هر نفر یک قواره بیشتر نمی‌رسد شلوغ نکنید چند متر بدهم خانم چندمتر میخواهید!؟ پارچه کیلوئی در حدو دوسال است که در تهران باب شده و در مدت کوتاهی به تمام شهرستانهای ایران سرایت کرده است. همه موقع سال شلوغ است به خصوص در شب عیدی که در هیچ دکانی از کیلویی عباس آباد گرفته تا کیلوئی نادری و اسلامبول جای سوزن انداز باقی نمی ماند.»
