قهرمانی تیمی ایران در مسابقات جهانی نروژ در ظاهر اتفاقی مثبت و تاریخی بود اما بسیاری از کارشناسان از جمله سعید محمدپور آن را نشانه برتری مطلق نمیدانند. به اعتقاد این قهرمان سابق سالهاست کشورهای بزرگ دنیا مانند آمریکا ازبکستان کره شمالی و بلغارستان دیگر برای جمعآوری امتیاز تیمی تلاش نمیکنند بلکه هدف اصلیشان کسب مدالهای خوشرنگ در اوزان مختلف است. او معتقد است اگر ایران نیز بخواهد با تکیه بر امتیازات و بدون مدالهای طلا خود را قهرمان بداند از مسیر واقعی فاصله میگیرد.
محمدپور در ارزیابی عملکرد تیم ملی تأکید دارد که قهرمانی وقتی ارزشمند است که مانند کشتی ایران با چندین مدال طلا به دست آید نه با دو نقره و انباشت امتیاز. به گفته او تکیه بر قهرمانی امتیازی در حالی که تیم در برخی اوزان ضعف فنی و مدیریتی داشت نوعی خودفریبی است و باید نقاط ضعف صادقانه شناسایی شود.
از دید محمدپور انتخابهای اشتباه کادرفنی و مصدومیتهای پیاپی نیز از دلایل ناکامی در کسب مدالهای بیشتر بوده است. او معتقد است برخی وزنهبرداران مانند ایلیا صالحیپور در شرایطی قرار گرفتند که انتخاب وزنههای غیرمنطقی بدن آنها را از ریتم مسابقه خارج کرد و در نهایت باعث از دست رفتن مدال شد. همچنین او با اشاره به تعداد بالای آسیبدیدگیها عملکرد فنی و پزشکی تیم را زیر سؤال برده و گفته است که با وجود امکانات اعلامشده مصدومیتها بیش از اندازه بود.
در بخشی دیگر از تحلیل خود محمدپور از اقدام فدراسیون در نمایش وضعیت بدنی و آمادگی وزنهبرداران اصلی پیش از رقابتها برای رئیس فدراسیون جهانی انتقاد کرده و آن را اشتباهی حرفهای میداند. او همچنین برگزاری لیگ داخلی تنها ۵۰ روز پیش از رقابتهای جهانی را یکی از عوامل اصلی افت بدنی وزنهبرداران دانسته است.
با این حال محمدپور در کنار انتقاداتش به آینده نیز امیدوار است. او باور دارد نسل جوان وزنهبرداری ایران با استعداد و توان بالا میتواند دوباره بر قله جهان بایستد به شرطی که نگاه فنی و تمرکز بر مدال جایگزین سیاست امتیازگرایی شود.
این قهرمان المپیک در پایان تأکید کرده است: «اگر قرار است پیشرفت کنیم باید مانند قدرتهای بزرگ جهان وزنهبرداران را برای مدال آماده کنیم نه برای آمار و تبلیغات. قهرمانی نروژ تنها زمانی ارزش دارد که به نقطه شروعی برای اصلاح تفکر در وزنهبرداری ایران تبدیل شود نه نقطه پایان.»
