امروز مجتبی جباری برای اولین بار بهعنوان سرمربی روی نیمکت استقلال مینشیند؛ در فصلی که آبیها بحرانیترین روزهای تاریخ خود را پشت سر میگذارند. هافبک سابق استقلال که در تمام دوران بازیگریاش با امیر قلعهنویی آبش در یک جوی نمیرفت، حالا در مسیر مربیگری، بیآنکه بخواهد، ردپای او را دنبال میکند. استقلال در هفتمین دوره لیگ برتر، فصلی کابوسوار را تجربه کرد. تیمی که از ۳۴ بازی تنها ۴۳ امتیاز به دست آورد و در جایگاه سیزدهم جدول جا خوش کرد؛ بدترین رتبه تاریخ آبیها در لیگ. آنها فصل را با ناصر حجازی آغاز کردند، با فیروز کریمی ادامه دادند و با امیر قلعهنویی به پایان رساندند.
حجازی در ۱۰ هفته ابتدایی تنها ۳ برد کسب کرد و در آذرماه ۱۳۸۶ کنار گذاشته شد. فیروز کریمی، که آن زمان به لطیفهگفتنش معروف شده بود، از آذر تا اردیبهشت سکان هدایت تیم را به دست گرفت، اما در ۱۹ بازی لیگ فقط ۶ پیروزی آورد و نهایتاً یک بازی مانده به پایان فصل، استعفاء کرد. استقلال بیسرمربی مانده بود که بخت به قلعهنویی جوان رو کرد؛ مربیای که آبیها را در فینال جام حذفی هدایت کرد و با برد سه بر یک در دو دیدار رفت و برگشت برابر پگاه گیلان برایشان جام را به ارمغان آورد. جباری، اما هرگز رابطه خوبی با قلعهنویی نداشت. بارها زبان به انتقاد از سبک بازی تیمهای او گشود و تمرینات استقلال را «تکراری، بیهدف و مسخره» توصیف کرد. او سال ۸۸ در مصاحبهای با روزنامه خبرورزشی صراحتاً گفت: «سیستم قلعهنویی سالهاست که در دنیا منسوخ شده».
با این حال، امروز دست سرنوشت جباری را در مسیری قرار داده که زمانی قلعهنویی از آن عبور کرده بود. جباری پس از سقوط استقلال در دست ۵ مربی پیشین، اکنون مأموریتی روشن دارد. او در نشست خبری پیش از بازی با پیکان گفت: «موفقیت برای ما یعنی قهرمانی در جام حذفی». حالا باید دید آیا جباری میتواند اولین جام دوران مربیگریاش را کسب کند یا فصل تلخ استقلال با شکستی دیگر به پایان میرسد.
