–فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها فال حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
گفتا برون شدی به تماشای ماه نو
از ماه ابروان منت شرم باد رو
عمریست تا دلت ز اسیران زلف ماست
غافل ز حفظ جانب یاران خود مشو
مفروش عطر عقل به هندوی زلف ما
کان جا هزار نافه مشکین به نیم جو
تخم وفا و مهر در این کهنه کشته زار
آن گه عیان شود که بود موسم درو
ساقی بیار باده که رمزی بگویمت
از سر اختران کهن سیر و ماه نو
شکل هلال هر سر مه می‌دهد نشان
از افسر سیامک و ترک کلاه زو
حافظ جناب پیر مغان مامن وفاست
درس حدیث عشق بر او خوان و ز او شنو
شرح لغت: کهنه کشته زار: مزرعه گیتی مراد است
تفسیر عرفانی:
۱- سرشت شما چنان است که از هر ناراحتی، بشدت اظهار دلتنگی و از هر خوشی، بیش از اندازه اظهار شادمانی می‌کنید. به همین جهت هیچ چیز و هیچ کجا، شما را راضی و قانع نمی‌سازد در حالیکه این دنیا سراسر اندوه و شادی است و خوش به حال کسی که دم را غنیمت بداند.
۲- مساله‌ای که اندیشه و ذهن شما را مشغول کرده است، نیاز به زمان و موقعیت مناسب تری دارد. پس عجله نداشته باشید بلکه از روی حوصله، دقت توام با آگاهی و سرعت عمل اقدام کنید و از استاد راهنمایی کمک بگیرید.
۳- به یکی از مشاهد متبرکه بروید و نیاز خود را با خداوند در میان بگذراید و نذری کنید که گشایش بسیار است.
۴- حضرت حافظ در بیت اول می‌فرماید:
*ای جانان برای تماشا و دیدار هلال ماه نو بیرون آمدی، از هلال ابروان من شرم کن و پی کار خود برو و از کنار من دور باش
حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
تعبیر غزل:
نادانسته و ناخواسته خطایی مرتکب شده‌ای که بین تو و او فاصله انداخته. به خاطر داشته باش که اگر سعادت و خوشبختی را طالبی، نباید هرگز از مراعات حال دیگران غافل شوی و جانب دوستان و یاران را فرو گذاری و بدان که عشق و وفای واقعی برای همیشه نهفته نمی‌ماند و بالاخره روزی صداقت تو برای همه عیان خواهد شد.
