استقلال همچنان در تونل تاریک نتایج ضعیف دست‌وپا می‌زند و تساوی ناامیدکننده مقابل پیکان ۱۰نفره زنگ هشدار را برای این تیم دوباره به صدا درآورد. تیمی که قرار بود با بازیکنان مثلاً ستاره و قراردادهای میلیاردی مدعی قهرمانی باشد حالا در هر بازی تصویر یک گروه بی‌برنامه و پراکنده را ارائه می‌دهد.
ضعف نگران‌کننده در هماهنگی بین خطوط و بازیکنان حالا به پاشنه‌آشیل استقلال تبدیل شده؛ ناهماهنگی‌ای که هم در دفاع و هم در حمله کاملاً مشهود است. بازیکنان استقلال گویی برای اولین‌بار است که کنار هم بازی می‌کنند. از جا‌گیری‌های اشتباه در ضربات ایستگاهی گرفته تا پراکندگی بازیکنان در زمین هیچ چیز نشانی از یک تیم تمرین‌دیده ندارد.
نقش اشتباهات فردی در این بحران نیز قابل چشم‌پوشی نیست. عارف آقاسی با اشتباهات پی‌درپی خود در قلب دفاع عملاً نقطه‌ضعف بزرگ استقلال شده است. روزبه چشمی هم نه در خط دفاع و نه در میانه میدان بازی قابل قبولی ارائه نمی‌دهد. در کناره‌ها عملکرد سردرگم بازیکنانی چون حردانی و جلالی ضرب‌آهنگ بازی استقلال را مختل کرده و در فاز تهاجمی نیز بازیکنانی چون محمدرضا آزادی و مهران احمدی هنوز نتوانسته‌اند انتظارات را برآورده کنند.
در این میان داکنز نازون و منیر الحدادی دو مهره خارجی استقلال نیز تا اینجا هیچ نشانی از یک خرید مؤثر نداشته‌اند. نه خبری از تکنیک بالا بوده نه خلاقیت و نه گلزنی.
کسب 5 امتیاز از چهار بازی به هیچ وجه برای هواداران استقلال قابل پذیرش نیست و احتمالاً صدای اعتراض در حوالی باشگاه آبی‌ها در روزهای آینده بلندتر از قبل شنیده خواهد شد. استقلال حدود 75دقیقه با یک یار بیشتر مقابل پیکان بازی کرد اما هیچ طرح و برنامه‌ای برای برنده شدن از خود نشان نداد و در نهایت روی خلاقیت آسانی در گل اول و پنالتی در گل دوم توانست نتیجه را جبران کند. با این روند استقلال در ادامه فصل مشکلات زیادی خواهد داشت و ساپینتو باید بیش از هر چیز به هماهنگ کردن بازیکنان و پیدا کردن ترکیب اصلی فکر کند و تیمش را از این آشفتگی آزاردهنده خلاص کند.
واقعیت این است که ساپینتو در ساخت یک تیم هماهنگ و یکدست ناکام مانده و ستاره‌های استقلال هنوز فرسنگ‌ها با سطح قراردادهای میلیاردی‌شان فاصله دارند. فعلاً این استقلال بیشتر شبیه تیمی بدون برنامه و بی‌روحیه است تا مدعی قهرمانی.
