تصاویر/ روزی که هواپیمای بویینگ در رودخانه کن سولقان افتاد!

به گزارش وقت صبح، گزارش زیر را از این حادثه تلخ از روزنامه همشهری مورخ ۳ ازدیبهشت ۱۳۸۴ می‌خوانیم: 

سانحه هوایی شبانگاه چهارشنبه در فرودگاه مهرآباد تهران و سقوط یک فروند بویینگ، ۷۰۷ دو کشته، یک مفقود و ۴۸ مصدوم بر جای گذاشت. 

بنابراین گزارش این هواپیما با ۱۵۷ مسافر از کیش عازم تهران بوده که هنگام فرود دماغه هواپیما با چاله‌ای در قسمت انتهایی باند برخورد می‌کند و هواپیما آتش می‌گیرد. 

هنوز هیچ گزارش رسمی در مورد علل این سانحه منتشر نشده اما گزارش‌های اولیه و تایید نشده حاکی است خاکبرداری بخش‌هایی از زمین‌های محوطه فرودگاه در این سقوط مؤثر بوده است. 

گروه حوادث: سانحه هوایی که شامگاه روز چهارشنبه در فرودگاه مهرآباد به وقوع پیوست و درپی آن دو نفر کشته و یک نفر مفقود شده اند، به دلایل نامعلوم به بازپرس ویژه قتل، اطلاع داده نشده است. 

این در حالی است که با هماهنگی‌هایی که بازپرس هنرمند با دادستان تهران انجام داده است، در چند روز آینده، مسئولین به دادسرای امور جنایی احضار خواهند شد تا پاسخگوی‌عدم گزارش این حادثه باشند. 

به گزارش خبرنگار ما، هواپیمای بویینگ ۷۰۷ هواپیمایی «ساها» به شماره پرواز، ۱۷۱ ساعت ۴۵ و ۲۰ دقیقه چهارشنبه شب با ۱۵۷ مسافر (۱۴۹ بزرگسال، ۸ کودک و نیز ۱۶ پرسنل گروه پروازی) فرودگاه کیش را به مقصد تهران ترک کرده بود. 

لرزش هواپیما

زمانی که مسافران بر روی صندلی‌های خود نشستند، نکات ایمنی به آنان گوشزد شد. اما انگار هواپیما با لرزش بسیاری که داشت فرودگاه را ترک کرد. 

تعدادی از مسافران به لرزش‌های هواپیما که در طول مسیر ادامه داشت اعتراض کردند اما مسئولان هواپیما و مهمانداران، مسافران را به آرامش دعوت می‌کردند تا در آرامش کامل سفر خود را به پایان برسانند. 

مادری کودک ۴ساله خود را که آرین نام داشت در بغل گرفته بود و برایش در حالی لالایی می‌گفت که نمی‌دانست ساعتی دیگر در حادثه‌ای دلخراش فرزندش به طرز عجیبی ناپدید خواهد شد. 

تعدادی از مسافران با رضایت از سفر کاری که داشتند با یکدیگر صحبت می‌کردند و بقیه در حال استراحت بودند. هواپیما به باند فرودگاه مهرآباد نزدیک می‌شد. 

آغاز حادثه

خلبان با هماهنگی صورت گرفته اجازه فرود گرفته بود، اما ناگهان، لرزش هواپیما در حین فرود بسیار زیاد شد. مسافران وحشت زده فریاد می‌کشیدند و کمک می‌خواستند. یکی از مسافران فریاد کشید، آتش! آتش! کمک کنید. صدای مهیبی فضا را پر کرد. 

انگار هواپیما به جایی برخورد کرد. همه کمربندها را باز کرده بودند و خود را به در و پنجره می‌کوبیدند. خلبان هواپیما و مهمانداران هر چه تلاش می‌کردند تا پله‌های اضطراری را باز کنند اما سیستم برقی هواپیما عمل نمی‌کرد. 

هواپیما دچار نقص فنی شده بود و در حین فرود در ضلع غربی باند فرودگاه مهرآباد، در چاله رودخانه کن که چندی پیش ریزش کرده بود، گرفتار آمد. 

به خاطر شدت در فرود هواپیما، ترمزها از بین رفت و لاستیک‌های چرخ جلو باعث آتش گرفتن بخشی از عقب هواپیما و قسمتی از بال چپ آن شد. 

بلافاصله پس از این حادثه مسئولان فرودگاه مهرآباد که متوجه این سانحه هوایی شده بودند، به همراه چند تیم عملیاتی آتش نشانی و اورژانس در محل مستقر شدند و امدادرسانی را آغاز کردند. 

اما تعداد بی‌شماری از مسافران قبل از رسیدن نیروهای امدادی خود را از پنجره و درهایی که توانسته بودند باز کنند به بیرون پرتاب کرده بودند. 

تلفات حادثه

در اثر این حادثه دو نفر به نام‌های زهرا عاطفه یکتا (۳۰ ساله) و احمد عاطفه یکتا (۷۱ ساله) هنگامی که قصد خارج شدن از هواپیما را داشتند، به داخل رودخانه کن سقوط کرده و بر اثر خفگی و وحشت وارده کشته شدند. 

همان لحظه پدر کودک ۴ساله که آرین نام داشت در حالی که قصد فرار از هواپیمای آتش گرفته را داشت کودکش را در آ غوش گرفت و لبه یکی از پنجره‌ها ایستاد. او قصد داشت تا به داخل رودخانه بپرد. 

تا به این طریق فرزندش را نجات دهد اما در این بین ناگهان آرین چهارساله از بغل وی رها شد و به داخل جریان آب افتاد. این تنها حادثه دیده مفقود شده است. 

کمک رسانی‌ها ادامه داشت یکی از شاهدان عینی حادثه در این باره به خبرنگار ما گفت: از زمان پرواز از کیش، هواپیما دچار نقض فنی بود، لرزش‌هایی داشت که انگار مسافران مثل یک توپ به این طرف و آن اطرف می‌رفتند. 

در حین بروز سانحه نیز بخش‌های اضطراری هواپیما مثل تشک‌های هوا و پله‌های اضطراری به موقع عمل نکرده و مسافران بدون استفاده از امکانات، جان خود را نجات دادند. 

یکی دیگر از حادثه دیدگان که امیر نام داشت نیز در این باره گفت: دقایقی پیش از فرود، مهمانداران به مسافران هشدار داده بودند مسایل ایمنی را رعایت کنند و ابراز امیدواری کرده بودند، حادثه‌ای پیش نیاید. 

اما بلافاصله پس از فرود، از انتهای هواپیما شعله‌های آتش دیده شد که بلافاصله مهمانداران درب‌های اضطراری هواپیما را گشوده، خود و مسافران را به بیرون هواپیما انداختند. 

نارضایتی مسافران

به گزارش خبرنگار ما، تعداد زیادی از مسافران از ناحیه دست و پا دچار شکستگی شدند که به وسیله اورژانس از محل حادثه انتقال یافتند. 

همچنین بسیاری از آن‌ها از عملکرد خدمه هواپیما در هنگام بروز حادثه ابراز نارضایتی کردند و بعضی از مسافران مدعی شدند، مهمانداران هواپیما قبل از مسافران از هواپیما بیرون پریده اند. 

مجروحان سانحه هوایی ۴۵ تن بودند. این گزارش حاکی است، مجروحان سانحه هوایی فرودگاه مهرآباد بلافاصله به بیمارستان‌های بقیة الله (عج)، رسول الله (ص)، امام خمینی، لقمان الدوله و فیاض بخش تهران منتقل شدند. 

تمامی مجروحان پس ازدرمان سرپایی از بیمارستان مرخص شدند. 

تجمع خانواده‌های سانحه هوایی در فرودگاه مهرآباد

برخی از خانواده‌های سانحه هوایی صبح پنجشنبه با حضور در فرودگاه مهرآباد خواستار پاسخگویی صریح مسئولان درخصوص جزئیات حادثه شدند. 

برخی از خانواده‌های سانحه هوایی ضمن اعتراض به نحوه اطلا ع‌رسانی مدیران هواپیمایی، با برخی از مسئولان فرودگاه مهرآباد به صورت لفظی درگیر شده و به نشانه اعتراض به‌عدم پاسخگویی مدیریت فرودگاه، تعدادی از شیشه‌های فرودگاه را شکستند. 

این خانواده‌ها مدعی شدند در سانحه هوایی شب چهارشنبه دو نفر از سرنشینان هواپیما که گویا از فرزندان آن‌ها بوده اند، کشته شده اند. 

این در حالیست که مدیر شرکت فرودگاه‌های کشور و مدیرعامل سازمان آتش نشانی در گفتگویی با خبرگزاری مهر مرگ دو سرنشین هواپیما را تکذیب کرده و تنها فقدان یک کودک چهارساله را اعلام کرده بودند. 

بازپرس هنرمند: به من گزارشی از حادثه اعلام نشده است

برپایه این گزارش، بهروز هنرمند- بازپرس ویژه قتل- که مسئول رسیدگی و بازجویی از مسئولان این حادثه خواهد بود در گفتگویی به خبرنگار ما گفت: 

متاسفانه پس از این حادثه دلخراش، گزارشی در این زمینه به من که بازپرس ویژه قتل تهران هستم، اعلام نشده است. این حادثه تاکنون متاسفانه دو کشته داشته و یک کودک چهارساله مفقود شده است. 

وی در ادامه افزود: با هماهنگی‌های صورت گرفته که با مرتضوی- دادستان تهران- صورت گرفته است ظرف دو روز آینده مسئولانی که در این زمینه کوتاهی کرده‌اند به دادسرا احضار خواهند شد و باید در این زمینه پاسخگو باشند. 

هرحادثه‌ای را که در پی آن فرد یا افرادی قربانی می‌شوند باید به بازپرس ویژه قتل مستقر در تهران اطلاع داده شود و دستورات لازم درباره بررسی مسایل امنیتی و حفاظتی محیط حادثه، از سوی وی صادر شود. 

دلیل سانحه از زبان خلبان

کاپیتان قجاوند خلبان بوئینگ ۷۰۷ حادثه دیده شرکت هواپیمایی ساها گفت: اگر قسمت تخریب شده رودخانه کن، انتهای باند فرودگاه مهرآباد را قطع نکرده بود به احتمال قریب به یقین هواپیما داخل رودخانه نمی‌افتاد و این حادثه به وقوع نمی‌پیوست. 

کاپیتان قجاوند در مصاحبه اختصاصی با خبرنگار دفتر خبری واحد مرکزی خبر در شمال شرق تهران با بیان اینکه باید انتهای باند فرودگاه به مسافت ۳۰۵ متر معادل هزار فوت برای استفاده هواپیما در مواقع اضطراری ادامه پیدا کند افزود: سیل این قسمت را که روی رودخانه کن بود از بین برده‌است و هواپیما به این دلیل درون این رودخانه افتاد. 

وی به مؤثر نبودن اقدامات لازم برای نگه داشتن هواپیما بعد از فرود روی باند اشاره کرد و گفت با عیبی که در هواپیما ایجاد شده بود سیستم ترمز عمل نمی‌کرد. 

کاپیتان قجاوند افزود بنا به وظایف خود باید تعادل هواپیما را روی باند نگه می‌داشتم تا بال آن که قسمت سوخت‌رسانی هواپیماست آتش نگیرد و این کار را هم انجام دادم. 

وی به وضع آشفته‌ای که هنگام حادثه در داخل هواپیما ایجاد شده بود اشاره کرد و گفت با مشاهده ناگهانی رودخانه بلافاصله هواپیما را به سمت راست مقابل تپه خاکی هدایت کردم و هواپیما بعد از برخورد با این تپه داخل رودخانه کن افتاد. 

قطع شدن برق هواپیما

کاپیتان قجاوند افزود در این هنگام برق همه قسمتهای هواپیما قطع شد، موتور دوم آن در سمت چپ آتش گرفت و موتور سوم نیز از جا کنده شد. 

وی تصریح کرد از نظر من مناسبترین راه برای تخلیه مسافران دربهای سمت راست جلوی هواپیما بود که گروه پروازی، مهمانداران و خودم به مدت پنج دقیقه این کار را به خوبی انجام دادیم. 

وی اضافه کرد به علت اضطراب زیاد و ازدحام، مسافران سخنان گروه پروازی و مهمانداران را نمی‌شنیدند یا به آن‌ها عمل نمی‌کردند. 

قجاوند تصریح کرد بعد از اینکه کار تخلیه هواپیما انجام شد بعضی مسافران به سمت رودخانه حرکت کردند و داخل آب که به شدت جریان داشت افتادند. 

وی در پاسخ به این پرسش که چرا مسافران بعد از تخلیه به سمت خشکی هدایت نشدند یا چرا از دربهای عقب هواپیما خارج نشدند گفت: 

اگر این کار از قسمت عقب هواپیما انجام می‌شد مسافران روی بتن‌های موجود در محل می‌افتادند و به علت وجود موتورها و بنزین امکان انفجار هواپیما وجود داشت لذا بهترین راه دربهای قسمت جلوی هواپیما بود.